رای ملک آرای از امیر معزی نیشابوری قصیده 47
1. رای ملک آرای خاتون آفتاب دیگرست
بر زمین از آفتاب آسمان روشنترست
این چه شادی است از امیر معزی نیشابوری قصیده 48
1. این چه شادی است که زو در همه عالم خبرست
وین چه شکرست که زو در همه عالم اثرست
زلف و چشم دلبر از امیر معزی نیشابوری قصیده 49
1. زلف و چشم دلبر من لاعِبَ است و ساحرست
لِعب زلف و سِحر چشم او بدیع و نادرست
جشن عید اندر از امیر معزی نیشابوری قصیده 50
1. جشن عید اندر شریعت سنت پیغمبرست
قدر او از قدر دیگر جشنها افزونترست
آن‌روی نه روی‌است از امیر معزی نیشابوری قصیده 51
1. آن‌روی نه روی‌است گل سرخ به‌بارست
وان زلف نه زلف است شب غالیه بارست
سنگین‌دلی که از امیر معزی نیشابوری قصیده 52
1. سنگین‌دلی که بر دل احرار قادرست
در حسن و در جمال بدیع است و نادرست
ای دلبری که زلف از امیر معزی نیشابوری قصیده 53
1. ای دلبری که زلف تو دام است و چنبرست
دامیّ و چنبری که همه مشک و عنبرست
اگر سرای لباساتیان از امیر معزی نیشابوری قصیده 54
1. اگر سرای لباساتیان خرابات است
مرا میان خراباتیان لباسات است
ای شده ملک و دین از امیر معزی نیشابوری قصیده 55
1. ای شده ملک و دین ز کلک تو راست
کلک تو کار ملک و دین آراست
بتی‌که قامت از امیر معزی نیشابوری قصیده 56
1. بتی‌که قامت او سرو را بماند راست
خمیده زلف گرهگیر او چو قامت ماست
یافت از یزدان از امیر معزی نیشابوری قصیده 57
1. یافت از یزدان ملک سلطان به شادی هرچه خواست
روز شادی روز ما سلطان دین سلطان ماست