نوروز بساط از امیر معزی نیشابوری قصیده 382
1. نوروز بساط نو گسترد به گلزاران
در باغ بساط دی بربود چو عیاران
ای شاه تاج‌داران از امیر معزی نیشابوری قصیده 383
1. ای شاه تاج‌داران وی تاج شهریاران
گردون کامکاری خورشید کامکاران
نوروز بساط از امیر معزی نیشابوری قصیده 384
1. نوروز بساط نو گسترد به گلزاران
وز باغ بساط دی بربود چو عیاران
شدست روز همه از امیر معزی نیشابوری قصیده 385
1. شدست روز همه خلق فَرّخ و میمون
به روزگار شه نیک‌بخت روزافزون
خدایا دور کن از امیر معزی نیشابوری قصیده 386
1. خدایا دور کن چشم بد از این دولت میمون
وزین شاه مبارک رای ملک آرای روزافزون
جشنی است بس از امیر معزی نیشابوری قصیده 387
1. جشنی است بس مبارک عیدی است بس همایون
بر شهریار گیتی فرخنده باد و میمون
آن غالیه گون از امیر معزی نیشابوری قصیده 388
1. آن غالیه گون زلف بر آن عارض گلگون
شیری است درآویخته از عاج و طبرخون
صنع یزدان بی‌چگونه از امیر معزی نیشابوری قصیده 389
1. صنع یزدان بی‌چگونه و چون
داد ما را چهار چیز کنون
این روزگار از امیر معزی نیشابوری قصیده 390
1. این روزگار فرخ وین موسم همایون
بر تاج دین و دنیا فرخده‌باد و میمون
بتی که حور از امیر معزی نیشابوری قصیده 391
1. بتی که حور بهشی شود بر او مفتون
عقیق او به رحیق بهشت شد معجون
یکی جادوست از امیر معزی نیشابوری قصیده 392
1. یکی جادوست صورت‌گر دلیل گنبد گردون
که اندر جادویی دارد نهفته گوهر مخزون
خدای ماست خداوند از امیر معزی نیشابوری قصیده 393
1. خدای ماست خداوند آسمان و زمین
منزه از زن و فرزند و از همال و قرین