آدینه و صبح و عید قربان از نیشابوری قصیده 371
1. آدینه و صبح و عید قربان
فرخنده گشاد هر سه یزدان
ای دو رخ تو پروین وی دو لب تو مرجان از نیشابوری قصیده 372
1. ای دو رخ تو پروین وی دو لب تو مرجان
پروینت بلای دل مرجانت بلای جان
دوش رفتم به خیمهٔ جانان از نیشابوری قصیده 373
1. دوش رفتم به خیمهٔ جانان
تازه کردم به بوی جانان، جان
از فضل و کفایت ز همه لشکر سلطان از نیشابوری قصیده 374
1. از فضل و کفایت ز همه لشکر سلطان
یک خواجه که دیدست چو بوجعفر غیلان
لاغری یار من است از همه خوبان جهان از نیشابوری قصیده 375
1. لاغری یار من است از همه خوبان جهان
که بتی موی میان است و مهی تنگ دهان
المنهٔ لله که خورشید خراسان از نیشابوری قصیده 376
1. المنهٔ لله که خورشید خراسان
از برج شرف گشت دگرباره درخشان
چون‌کرد پیش‌آهنگ را در زیر محمل ساربان از نیشابوری قصیده 377
1. چون‌کرد پیش‌آهنگ را در زیر محمل ساربان
بر پشت پیش‌آهنگ شد از خیمه شمع کاروان
بوستان شد زرد روی از وصل باد مهرگان از نیشابوری قصیده 378
1. بوستان شد زرد روی از وصل باد مهرگان
چون دم دلدادگان از هجر یار مهربان
یک امشب زبهر من ای ساربان از نیشابوری قصیده 379
1. یک امشب زبهر من ای ساربان
زدروازه بیرون مَبَر کاروان
به دارالملک باز آمد تن آسان از نیشابوری قصیده 380
1. به دارالملک باز آمد تن آسان
خداوندِ بزرگانِ خراسان
ماهرویا روی در اقبال دارد بوستان از نیشابوری قصیده 381
1. ماهرویا روی در اقبال دارد بوستان
هرکه را اقبال خواهد می خورد با دوستان