جهان و هرچه از امیر معزی نیشابوری قصیده 359
1. جهان و هرچه در اوست آشکار و نهان
مسلم است به عدل وزیر شاه جهان
...
مریز خون من از امیر معزی نیشابوری قصیده 360
1. مریز خون من ای بت به روزگار خزان
مساعدت کن و با من بریز خون‌رزان
...
شد ز تاثیر سپهر از امیر معزی نیشابوری قصیده 361
1. شد ز تاثیر سپهر سرکش نامهربان
هجر یار مهربان چون وصل باد مهرگان
...
همان بِه است از امیر معزی نیشابوری قصیده 362
1. همان بِه است که امروز خوش خوریم جهان
که دی گذشت و ز فردا پدید نیست نشان
...
صنع خدای و عدل از امیر معزی نیشابوری قصیده 363
1. صنع خدای و عدل وزیر خدایگان
هستند پرورنده و دارندهٔ جهان
...
بت من است نگاری از امیر معزی نیشابوری قصیده 364
1. بت من است نگاری که قامت و دل آن
ز راستی و ز ناراستی است تیر و کمان
...
باد نوروزی از امیر معزی نیشابوری قصیده 365
1. باد نوروزی همه کلّه زند در بوستان
ابر نیسانی همی بر گل شود لؤلؤفشان
...
سمن‌ْبری که از امیر معزی نیشابوری قصیده 366
1. سمن‌ْبری که دلم تنگ کرد همچو دهان
صنوبری که تنم موی کرد همچو میان
...
چون نماز شام از امیر معزی نیشابوری قصیده 367
1. چون نماز شام پروین نور زد بر آسمان
ساربان از بهر رفتن بانگ زد بر کاروان
...
کیمیا دارد از امیر معزی نیشابوری قصیده 368
1. کیمیا دارد مگر با خویشتن باد خزان
ور ندارد چون همی زرین کند برگ رزان
...
خطّ است گرد از امیر معزی نیشابوری قصیده 369
1. خطّ است گرد عارض آن ماه دلستان
یا سنبل است ریخته بر طرف گلستان
...
آنچه من بر چهره از امیر معزی نیشابوری قصیده 370
1. آنچه من بر چهره دارم یار دارد در میان
وآنچه من در دیده دارم دوست دارد در دهان
...