از هیبت و نهیب از امیر معزی نیشابوری قصیده 348
1. از هیبت و نهیب تو ای خسرو جهان
گشتند دشمنان بی‌جان تو و بی‌روان
...
ای شکفته سنبل از امیر معزی نیشابوری قصیده 349
1. ای شکفته سنبل و شمشاد تو بر ارغوان
ای نهفته آهن و پولاد تو در پرنیان
...
هر جهانداری از امیر معزی نیشابوری قصیده 350
1. هر جهانداری بود پاینده از بخت جوان
در جهانداری جوانبخت است سلطان جهان
...
سزد گر بشنود از امیر معزی نیشابوری قصیده 351
1. سزد گر بشنود توحید یزدان
هر ان مؤمن که او باشد سخندان
...
منت خدای را از امیر معزی نیشابوری قصیده 352
1. منت خدای را که به‌فرّ خدایگان
من بنده بی‌گنه نشدم کشته رایگان
...
پرنیان بافد از امیر معزی نیشابوری قصیده 353
1. پرنیان بافد همی باد صبا در بوستان
هر درختی طَیْلسان سازد همی از پرنیان
...
همایون جشن از امیر معزی نیشابوری قصیده 354
1. همایون جشن پیغمبر شعار ملت یزدان
مبارک باد بر سلطان بن سلطان بن سلطان
...
تازه و نو شد از امیر معزی نیشابوری قصیده 355
1. تازه و نو شد ز فر باد فروردین جهان
خرم و خوش گشت کوه و دشت و باغ و بوستان
...
همی تا دولت از امیر معزی نیشابوری قصیده 356
1. همی تا دولت و ملک است در ایران و در توران
ملک‌سنجر خداوندست در توران و در ایران
...
بنگر به صبوح از امیر معزی نیشابوری قصیده 357
1. بنگر به صبوح مجلس سلطان
خرم شده همچو باغ در نیسان
...
گفتم مرا بوسه از امیر معزی نیشابوری قصیده 358
1. گفتم مرا بوسه ده ای ماهِ دلستان
گفتا که ماه بوسه که را داد در جهان
...