دو گوهرند سزاوار مجلس و میدان از نیشابوری قصیده 336
1. دو گوهرند سزاوار مجلس و میدان
که فخر مجلس و میدان بود به این و به ان
بر قاعدهٔ ملت پیغمبر یزدان از نیشابوری قصیده 337
1. بر قاعدهٔ ملت پیغمبر یزدان
کی‌کرد جهان راست به شمشیر و به فرمان
مرا درست شد از آفریدگار جهان از نیشابوری قصیده 338
1. مرا درست شد از آفریدگار جهان
که از جمال و کمال آفرید ترکستان
خدایگان جهان شاکر از خدای جهان از نیشابوری قصیده 339
1. خدایگان جهان شاکر از خدای جهان
همی نشاط سپاهان کند زخوزستان
چون برآرم به زبان نام خداوند جهان از نیشابوری قصیده 340
1. چون برآرم به زبان نام خداوند جهان
تن من جمله شود گوش و دلم جمله زبان
هر آن عاقل‌که او بندد دل اندر طاعت یزدان از نیشابوری قصیده 341
1. هر آن عاقل‌که او بندد دل اندر طاعت یزدان
نشایدکاو نپیوندد دل اندر خدمت سلطان
تا فرّ نوبهار بیاراست بوستان از نیشابوری قصیده 342
1. تا فرّ نوبهار بیاراست بوستان
باد صبا ز خاک برآورد پرنیان
چو لالستان همی بینم شکفته عارض جانان از نیشابوری قصیده 343
1. چو لالستان همی بینم شکفته عارض جانان
بنفشستان همی بینم دمیده گرد لالستان
ای جهانداری که از تو تازه باشد جاودان از نیشابوری قصیده 344
1. ای جهانداری که از تو تازه باشد جاودان
گوهر طغرل‌بک و جغری‌بک و الب‌ارسلان
معزِّ ِ دین ِ یزدان است سلطان از نیشابوری قصیده 345
1. معزِّ ِ دین ِ یزدان است سلطان
عزیز از نام او شد دین یزدان
جاودان باد دولت سلطان از نیشابوری قصیده 346
1. جاودان باد دولت سلطان
دل او شاد باد و بخت جوان
جهان پیر دیگرباره تازه گشت و جوان از نیشابوری قصیده 347
1. جهان پیر دیگرباره تازه گشت و جوان
به تازگی و جوانی چو بخت شاه جهان