پیش از این بار از امیر معزی نیشابوری قصیده 301
1. پیش از این بار خدایان و بزرگان عجم
گر همی بنده خریدند به دینار و درم
از مشک اگر ندیدی از امیر معزی نیشابوری قصیده 302
1. از مشک اگر ندیدی بر پرنیان علم
وز قیر اگر ندیدی بر ارغوان رقم
جاوید ز یادِ از امیر معزی نیشابوری قصیده 303
1. جاوید ز یادِ خسروِ عالم
سلطان جهان شهنشهِ اعظم
ای شهریارِ از امیر معزی نیشابوری قصیده 304
1. ای شهریارِ گیتی ای پادشاهِ عالم
صاحبقرانِ اعظم شاهنشهِ مُعَظّم
رسید عید و ز از امیر معزی نیشابوری قصیده 305
1. رسید عید و ز قندیل نار داد به جام
ز جام نور به قندیل داد ماه تمام
هست زلف و دهن از امیر معزی نیشابوری قصیده 306
1. هست زلف و دهن و قد تو ای سیم اندام
جیم و میم و الف و قامت من هست چو لام
منت خدای را از امیر معزی نیشابوری قصیده 307
1. منت خدای را که برون آمد از غمام
بدری که هست پیشرو دودهٔ نظام
حلم باید مرد از امیر معزی نیشابوری قصیده 308
1. حلم باید مرد را تا کار او گیرد نظام
صبر باید تا ببیند دوست دشمن را به کام
ای به توفیق از امیر معزی نیشابوری قصیده 309
1. ای به توفیق و هدایت دین یزدان را قوام
وی به تدبیر و کفایت ملک سلطان را نظام
کی توان گفتن از امیر معزی نیشابوری قصیده 310
1. کی توان گفتن که شد ملک شهنشه بی‌نظام
کی توان گفتن که شد دین پیمبر بی‌قوام
ای ز شاهی و جوانی از امیر معزی نیشابوری قصیده 311
1. ای ز شاهی و جوانی شاد و از دولت به کام
ایزد اندر هر مرادی داد تو داده تمام
دوش با سیمین از امیر معزی نیشابوری قصیده 312
1. دوش با سیمین صنوبر در نهان سر داشتم
ای خوش آن عیشی که با سیمین صنوبر داشتم