ای شاه همه عالم از امیر معزی نیشابوری قصیده 267
1. ای شاه همه عالم و فخرگهر خویش
وی در همه آفاق نموده اثر خویش
...
تا روزگار خویش از امیر معزی نیشابوری قصیده 268
1. تا روزگار خویش بریدیم ز یار خویش
عاجز شدم ز نادرهٔ روزگار خویش
...
ای سیمتن مکن از امیر معزی نیشابوری قصیده 269
1. ای سیمتن مکن تن من چون میان خویش
ای سنگدل مکن دل من چون دهان خویش
...
روزی همی گذشتم از امیر معزی نیشابوری قصیده 270
1. روزی همی گذشتم جُزوی غزل به کف
دیدم یکی غزالِ خرامان میان صف
...
ای یافته اسلام از امیر معزی نیشابوری قصیده 271
1. ای یافته اسلام به اقبال تو رونق
اعدای تو بر باطل و احباب تو بر حق
...
چرا همی بگزینی از امیر معزی نیشابوری قصیده 272
1. چرا همی بگزینی تو بر وصال فراق
چرا همی ز خراسان روی به سوی عراق
...
خدایگان وزیران از امیر معزی نیشابوری قصیده 273
1. خدایگان وزیران تویی به استحقاق
غیاث دولت عالی تویی علی الاطلاق
...
آمد به فرخی از امیر معزی نیشابوری قصیده 274
1. آمد به فرخی و سعادت به دار ملک
صدری که هست بر قلم او مدار ملک
...
نشاط باد همه از امیر معزی نیشابوری قصیده 275
1. نشاط باد همه روزگار فخرالملک
بهار باد همه روزگار فخرالملک
...
خدایگان جهانی از امیر معزی نیشابوری قصیده 276
1. خدایگان جهانی و شاه با فرهنگ
به عدل چون عمری و به هوش چون هوشنگ
...
شراب باید و از امیر معزی نیشابوری قصیده 277
1. شراب باید و آتش رباب باید و چنگ
که روز فاخته گونه است و خاک غالیه رنگ
...