هرگز که شنیدست چنین بزم و چنین سور از نیشابوری قصیده 255
1. هرگز که شنیدست چنین بزم و چنین سور
باریده برو رحمت و افشانده برو نور
از خلد گرفت بوستان نور از نیشابوری قصیده 256
1. از خلد گرفت بوستان نور
پیرایه و جامه یافت از حور
پیر شد طبع جهان از گردش گردون پیر از نیشابوری قصیده 257
1. پیر شد طبع جهان از گردش گردون پیر
تیر زد بر خیل گرما لشکر سرمای تیر
همی بنازد تیغ و نگین و تاج و سریر از نیشابوری قصیده 258
1. همی بنازد تیغ و نگین و تاج و سریر
به شهریار ولایت گشای کشورگیر
کنون که خور به ترازو رسید و آمد تیر از نیشابوری قصیده 259
1. کنون که خور به ترازو رسید و آمد تیر
شدند راست شب و روز چون ترازو و تیر
پیام دادم نزدیک آن بت کشمیر از نیشابوری قصیده 260
1. پیام دادم نزدیک آن بت کشمیر
که زیر حلقهٔ زلفت دلم چراست اسیر
ای چو جد و پدر اندر خور دیهیم و سریر از نیشابوری قصیده 261
1. ای چو جد و پدر اندر خور دیهیم و سریر
ناصر دین و خدایت به همه کار نصیر
ز بهر تهنیت عید پیش من شبگیر از نیشابوری قصیده 262
1. ز بهر تهنیت عید پیش من شبگیر
معطر آمد و آراسته بت کشمیر
چه پیکرست ز تیر سپهر یافته تیر از نیشابوری قصیده 263
1. چه پیکرست ز تیر سپهر یافته تیر
به شکل تیر و بدو ملک راست گشته چو تیر
عید و آدینه بهٔک بار رسیدند فراز از نیشابوری قصیده 264
1. عید و آدینه بهٔک بار رسیدند فراز
وز نشیب آمد خورشید همی سوی فراز
همی جویم نگاری را که دارم چون دل و جانش از نیشابوری قصیده 265
1. همی جویم نگاری را که دارم چون دل و جانش
همی خواهم که یک ساعت توانم دیدن آسانش
این منم یافته مقصود و مراد دل خویش از نیشابوری قصیده 266
1. این منم یافته مقصود و مراد دل خویش
با حوادث شده بیگانه و با دولت خویش