قصاید امیر معزی نیشابوری

1 بر طرف مه از عنبر چنبر کشد آن دلبر هرگه ‌که ‌کشد چنبر بر طرف مه از عنبر

2 دارد سمن و نسرین در سنبل مشک‌آگین دارد گهر و پروین دربُسّد جان‌پرور

3 چون چهره کند پیدا زیبا نبود دیبا چون لعل‌ کند گویا شیرین نبود شکر

4 از شیر و شبه درهم دارد زرهی محکم گاهی شده خم در خم گاهی زده سردرسر

1 ای شه پیروزبخت ای خسرو پیروزگر ای همه شاهان به خدمت پیش تو بسته‌ کمر

2 تو معز دین و دنیایی و بفزاید همی از تو عز دین و دنیا کردگار دادگر

3 شادمانند از تو بر روی زمین ملک و سپاه شادجان اند از تو در خلد برین جد و پدر

4 چون تو سلطانی نبود از عهد آدم تاکنون هم نباشد تا قیامت چون تو سلطانی دگر

1 آن مشک تابدار چه چیز است بر قمر وآن درّ آبدار چه چیز است در شکر

2 خواهی که هر چهار بدانی نگاه کن در زلف و عارض و لب و دندان آن پسر

3 آن ترک حورپیکر و آن حور ماهروی آن ماه سرو قامت و آن سرو سیمبر

4 چون ارغوا‌نْشْ عارض و بر ارغوان شَبَه چون پرنیانش سینه و در پرنیان حجر

1 رای خاقان معظم شهریار دا‌دگر در جهان از روشنایی هست خورشیدی دگر

2 زانکه چون خورشید روشن رای ملک آرای او روشنایی گسترد بر شرق و غرب و بحر و بر

3 فخر بایدکرد توران را به‌خاقانی‌که هست داوری خورشید رای و خسروی جمشیدفر

4 کهف امت شاه ترک و چین علاء‌الدین که او سیرت و نام پیمبر دارد و عدل عمر

1 هرکس ‌که دید چهرهٔ آن ترک سیمبر از گُلسِتان باغ نخواهد گلی ببر

2 زیراکه هست چهرهٔ او چون‌گلی بدیع اندر لطافت از همه گلها بدیع‌تر

3 چون‌ گل شود شکفته روزی بپژمرد وین‌گل علی‌الدوام بود آبدار و تر

4 گل را کنند با شکر آمیخته به قند وین ‌گل ز طبع خویشتن آرد همی شکر

1 شمسِ ملوکِ عالم، شهزادهٔ مظفر میر ستوده خصلت‌، شاه گزیده اختر

2 یک روز در صبوحی بنشست خرم و شاد آزاده‌وار و زیبا فرزانه‌وار و درخَور

3 با دوستان مخلص با چاکران مشفق با مطربان چابک با ساقیان دلبر

4 نور وفاش در دل‌، مهر سخاش درکف جام بقاش بر لب تاج رضاش بر سر

1 فری عید مسلمانان و فرخ جشن پیغمبر همایون و مبارک باد بر سلطان نیک‌اختر

2 جلال دولت نامی شهنشاه رهی پرور جمال ملت باری ملکشاه فلک منظر

3 چنو سلطان نبودست و نخواهد بود تا محشر پناه‌ گوهر آدم معز دین پیغمبر

4 ز توران تا در ایران به امر اوست هر لشکر ز مشرق تا در مغرب به حکم اوست هر کشور

1 گر نکشی سر ز برم ای پسر عمر برم با تو به شادی بسر

2 ور ببری پای خود از دام من دست من و دامن تو ای پسر

3 بر سمن از مورچه داری نشان بر قمر از غالیه داری اثر

4 مورچه را چند نهی بر سمن غالیه را چند کشی بر قمر

1 عشق آن سنگین دل سیمین‌بر زرین‌کمر سنگ من برد و سرشکم سیم‌کرد و روی زر

2 من شدم در عاشقی زرین رخ‌ و سیمین سرشک او شد اندر دلبری سیمین‌بر و زرین‌کمر

3 گر ندیدستی ز لولو قفل بر یاقوت سرخ ور ندیدی شب شده زنجیر بر طرف قمر

4 نیک بنگر بر لب و دندان آن زیبا صنم تیز بنگر دررخ و زلفین آن شیرین پسر

1 سوگند خورده‌ام به سر زلف آن پسر کز مهر او نتابم و عهدش برم بسر

2 سوگند من شکسته نشد گرچه روزگار برهم شکست خرد سر زلف آن پسر

3 هرگز ندیده‌اند و نبینند در جهان از قد و زلف و جشم و لب او بدیع‌تر

4 دیباسلب صنوبر و خورشید مشک‌پوش بادام‌ شکل نرگس و بیجاده گون شکر