ایا نوشته هنرنامه‌ها فزون ز هزار از نیشابوری قصیده 197
1. ایا نوشته هنرنامه‌ها فزون ز هزار
و یا شنیده ظفرنامه‌ها برون ز شمار
بر فتح همی دور کند گنبد دوار از نیشابوری قصیده 198
1. بر فتح همی دور کند گنبد دوار
بر سعد همی سیرکند کوکب سیار
ای آمده ز مشرق پیروز و کامکار از نیشابوری قصیده 199
1. ای آمده ز مشرق پیروز و کامکار
کرده نشاط مغرب دلشاد و شاد خوار
تا باغ زرد روی شد از گشت روزگار از نیشابوری قصیده 200
1. تا باغ زرد روی شد از گشت روزگار
بر سر نهاد تودهٔ کافور کوهسار
تا خزان زد خیمهٔ کافورگون در کوهسار از نیشابوری قصیده 201
1. تا خزان زد خیمهٔ کافورگون در کوهسار
مفرش زنگارگون برداشتند از مرغزار
مشک و شنگرف است گویی بیخته بر کوهسار از نیشابوری قصیده 202
1. مشک و شنگرف است گویی بیخته بر کوهسار
نیل و زنگارست گویی ریخته بر جویبار
تا که جز یزدان به عالم در نباشد کردگار از نیشابوری قصیده 203
1. تا که جز یزدان به عالم در نباشد کردگار
جزملک سلطان به گیتی در نباشد شهریار
آهن و نی جون پدید آمد ز صنع‌کردگار از نیشابوری قصیده 204
1. آهن و نی جون پدید آمد ز صنع‌کردگار
در میان‌کلک و تیغ افتاد جنگ و کارزار
توانگری و جوانی و عشق و بوی بهار از نیشابوری قصیده 205
1. توانگری و جوانی و عشق و بوی بهار
شراب و سبزه و آب روان و روی نگار
چون عقیق آبدارست وکمند تابدار از نیشابوری قصیده 206
1. چون عقیق آبدارست وکمند تابدار
آن لب جان پرور و زلف جهان آشوب یار
مستی و عاشقی و جوانی و نوبهار از نیشابوری قصیده 207
1. مستی و عاشقی و جوانی و نوبهار
آن را خوش است کز بر او دور نیست یار
چه جوهر است که آن را ز آهن است حصار از نیشابوری قصیده 208
1. چه جوهر است که آن را ز آهن است حصار
سر از حصار کشد بر سپهرْ دایره‌وار