ایا نوشته هنرنامه‌ها از امیر معزی نیشابوری قصیده 197
1. ایا نوشته هنرنامه‌ها فزون ز هزار
و یا شنیده ظفرنامه‌ها برون ز شمار
بر فتح همی دور از امیر معزی نیشابوری قصیده 198
1. بر فتح همی دور کند گنبد دوار
بر سعد همی سیرکند کوکب سیار
ای آمده ز مشرق از امیر معزی نیشابوری قصیده 199
1. ای آمده ز مشرق پیروز و کامکار
کرده نشاط مغرب دلشاد و شاد خوار
تا باغ زرد روی از امیر معزی نیشابوری قصیده 200
1. تا باغ زرد روی شد از گشت روزگار
بر سر نهاد تودهٔ کافور کوهسار
تا خزان زد خیمهٔ از امیر معزی نیشابوری قصیده 201
1. تا خزان زد خیمهٔ کافورگون در کوهسار
مفرش زنگارگون برداشتند از مرغزار
مشک و شنگرف از امیر معزی نیشابوری قصیده 202
1. مشک و شنگرف است گویی بیخته بر کوهسار
نیل و زنگارست گویی ریخته بر جویبار
تا که جز یزدان از امیر معزی نیشابوری قصیده 203
1. تا که جز یزدان به عالم در نباشد کردگار
جزملک سلطان به گیتی در نباشد شهریار
آهن و نی جون از امیر معزی نیشابوری قصیده 204
1. آهن و نی جون پدید آمد ز صنع‌کردگار
در میان‌کلک و تیغ افتاد جنگ و کارزار
توانگری و جوانی از امیر معزی نیشابوری قصیده 205
1. توانگری و جوانی و عشق و بوی بهار
شراب و سبزه و آب روان و روی نگار
چون عقیق آبدارست از امیر معزی نیشابوری قصیده 206
1. چون عقیق آبدارست وکمند تابدار
آن لب جان پرور و زلف جهان آشوب یار
مستی و عاشقی از امیر معزی نیشابوری قصیده 207
1. مستی و عاشقی و جوانی و نوبهار
آن را خوش است کز بر او دور نیست یار
چه جوهر است از امیر معزی نیشابوری قصیده 208
1. چه جوهر است که آن را ز آهن است حصار
سر از حصار کشد بر سپهرْ دایره‌وار