سوگند خوردهام به سر زلف آن پسر از نیشابوری قصیده 174
1. سوگند خوردهام به سر زلف آن پسر
کز مهر او نتابم و عهدش برم بسر
آن شمع چه شمع است که برنامه و دفتر از نیشابوری قصیده 175
1. آن شمع چه شمع است که برنامه و دفتر
دودش همه مشک است و فروغش همه گوهر
ای ز روی تو جهان را همه فیروزی و فر از نیشابوری قصیده 176
1. ای ز روی تو جهان را همه فیروزی و فر
ای ز رای تو شهان را همه تایید و ظفر
صد زره دارد ز سنبل بر گل آن شیرین پسر از نیشابوری قصیده 177
1. صد زره دارد ز سنبل بر گل آن شیرین پسر
حلقههای آن زرهها سر زده در یکدگر
ای رفته مدتی به سعادت سوی سفر از نیشابوری قصیده 178
1. ای رفته مدتی به سعادت سوی سفر
باز آمده به نصرت و فیروزی و ظفر
تهنیت گویند شاهان را به جشن نامور از نیشابوری قصیده 179
1. تهنیت گویند شاهان را به جشن نامور
جشن را من تهنیت گویم به شاه نامور
چه گویی اندرین چرخ مُدور از نیشابوری قصیده 180
1. چه گویی اندرین چرخ مُدور
کزو تابد همی مهر منوّر
چو بشنید فرخنده عید پیمبر از نیشابوری قصیده 181
1. چو بشنید فرخنده عید پیمبر
که روزه ز گیتی برون برد لشکر
زین مبارکتر به عمر اندر نباشد روزگار از نیشابوری قصیده 182
1. زین مبارکتر به عمر اندر نباشد روزگار
زین همایونتر به سال اندر نباشد شهریار
ای ز دارٍُالملک رفته مدتی سوی سفر از نیشابوری قصیده 183
1. ای ز دارٍُالملک رفته مدتی سوی سفر
بازگشته سوی دارالملک با فتح و ظفر
آفرین بر خسروی کاو را چنین باشد وزیر از نیشابوری قصیده 184
1. آفرین بر خسروی کاو را چنین باشد وزیر
وآفرین بر دولتی کاو را چنین باشد مجیر
گر چه آمد داستان خسرو شیرین به سر از نیشابوری قصیده 185
1. گر چه آمد داستان خسرو شیرین به سر
خسرو دیگر منم شیرینم آن شیرین پسر