قصاید امیر معزی نیشابوری

1 چیست آن آبی‌ که رخ را گونهٔ آذر دهد تلخی او عیش را شیرینی شکّر دهد

2 تلخ دیدستی‌ که شیرینی فزاید عیش را آب دیدستی که رخ را گونهٔ آذر دهد

3 آفتاب است او که مجلس گرم‌ گرداند همی خاصه آن ساعت که ساقی ساتَکینی در دهد

4 جان پاکش خاورست و جام روشن باختر نورگاه از باختر بخشد گه از خاور دهد

1 تا شه عالم به بهروزی و پیروزی رسید باغ پیروزی شکفت و صبح بهروزی دمید

2 کرد باید سروران را در چنین روزی نشاط خورد باید بندگان را در چنین وقتی نبید

3 فرخ آمد طلعت سلطان برین فرخنده باغ هرکه او را دید بی‌شک صورت اقبال دید

4 شاه سنجر پادشاه عالم پیروز بخت کایزد جان آفرین از آفرینش آفرید

1 جشن خزان به‌خدمت شاه جهان رسید رایت ز کوهسار به صحرا درون کشید

2 از عکس رایت وی و از نور آفتاب وز جام می سه صبح بهٔک جای بردمید

3 شرط است اگر کنند به جشنی چنین نشاط وقت است اگر خورند به وقتی چنین نَبید

4 خاصه‌ که شاه ما ز سمرقند بر مراد با شادکامی آمد و با فرخی رسید

1 برمعین دین پیغمبر مبارک باد عید چشم بد باد از جمال و ازکمال او بعید

2 صاحب دنیا ابونصر احمد آن کز طلعتش صاحب دنیا ابونصر احمد آن کز طلعتش

3 عالم آرای و مبارک رای دستوری که هست امر او اثبات عدل و نهی او نفی و وعید

4 پیش شاهنشه مَحَلّ و جاه او افزونترست از محلّ و جاه مأمون پیش هارون‌الرشید

1 تا مبارک رایت شاه جهان آمد پدید در خراسان نقش رَوضات الجَنان آمد پدید

2 پیر بود از برف و از سرما خراسان مدتی شد جوان تا طلعت شاه جوان آمد پدید

3 بر زمین از ابر لؤلؤبار و بادِ مشک‌بیز فرشهایی چون مُنَقّش پرنیان آمد پدید

4 تودهٔ کافور اگر پنهان شد اندر کوهسار سوسن کافورگون در بوستان آمد پدید

1 گوهر سلجوق کز نور بخارا در رسید هم به مشرق هم به مغرب نور از آن‌گوهر رسید

2 ابتدا از طغرل و جغری در آمد کار ملک نام ایشان در جهانداری به هرکشور رسید

3 آنگهی بر تخت غم بنشست شاه الب ارسلان جوش جیش او به قصر و خانه ی قیصر رسید

4 بعد ازو سلطان ملکشه در جهان شد پادشاه وز فلک منشور عدل و استقامت در رسید

1 شاه سنجر چون ز میدان جانب ایوان رسید از زمین بانگ بشارت تا بر کیوان رسید

2 تا به ‌کیوان گر بشارتها رسد نبود عجب زانکه منصور و مظفر شاه از میدان رسید

3 موسم جنگ و غُو شیپور و رنج تن گذشت گاه چنگ و نغمهٔ تنبور و عیش جان رسید

4 هان کمند ازکف بیفکن ای خدیو شیرگیر زانکه هنگام‌گرفتن طرهٔ جانان رسید

1 بنازد جان اسکندر به سلطان جهان سنجر که سلطان جهان سنجر شرف دارد بر اسکندر

2 به عمر خویش در عالم نکرد اسکندر رومی چنین فتحی که‌ کرد امسال سلطان جهان سنجر

3 معزالدین والدنیا خداوند خداوندان شهنشاه مبارک رای ملک آرای دین‌پرور

4 جهانداری که در لشکر هزاران پهلوان‌ دارد به رزم اندر سکندر دل به بزم اندر فریدون فر

1 ای به سلطانی نشسته با فتوح و با ظفر ملک و گنج پنج سلطان بستده در یک سفر

2 در ظفر برهان امیرالمؤمنین چون جد خویش در شهنشاهی معز دین و دنیا چون پدر

3 سنجرت نام است و پیش نام تو چون بندگان خسروان و تاجداران بر زمین دارند سر

4 روز کین و رزم در پیکار کردن چون علی روز دین و داد در انصاف دادن چون عمر

1 اگر ندیدی در مشک تابدار قمر و گر ندیدی در لعل آبدار شکر

2 چو آن نگار پدید آید از میان سپاه به زلف و روی و لب لعل آن نگارنگر

3 از آنکه در لب و در زلف و روی اوست به هم حلاوت شکر و بوی مشک و نور قمر

4 به زیر آن شکرش رشته‌های مروارید به‌گرد آن قمرش دسته‌های سیسنبر