عید عرب و سنت و آیین پیمبر از نیشابوری قصیده 152
1. عید عرب و سنت و آیین پیمبر
فرخنده کناد ایزد بر شاه مظفر
مانَد به صنوبر قدِ آن تُرکِ سَمَن بر از نیشابوری قصیده 153
1. مانَد به صنوبر قدِ آن تُرکِ سَمَن بر
گر سوسن آزاد بود بار صنوبر
بهگوش بر منه ای ترک زلف تافته سر از نیشابوری قصیده 154
1. بهگوش بر منه ای ترک زلف تافته سر
مکن دلم ز دو زلفین خویش تافته تر
جهان خواهد شد از خوبی چنان تا هفته دیگر از نیشابوری قصیده 155
1. جهان خواهد شد از خوبی چنان تا هفته دیگر
کهگویی جنهالفردوس را بگشاد رضوان در
بردیم ماه روزه به نیک اختری بهسر از نیشابوری قصیده 156
1. بردیم ماه روزه به نیک اختری بهسر
بر یاد عید روزه قدح پرکن ای پسر
همیشه پرشکن است آن دو زلف حلقه پذیر از نیشابوری قصیده 157
1. همیشه پرشکن است آن دو زلف حلقه پذیر
شکنشکن چو زره حلقهحلقه چون زنجیر
تا ز یاقوت و زبرجد گیتی است و سیم و زر از نیشابوری قصیده 158
1. تا ز یاقوت و زبرجد گیتی است و سیم و زر
باغ گویی زرگرست و کوه گویی سیمگر
چو آفتاب و مَه است آن نگار سیمینبر از نیشابوری قصیده 159
1. چو آفتاب و مَه است آن نگار سیمینبر
گر آفتاب گل و ماه سنبل آرد بر
کردگار دادگر هر ماه بر فتحی دگر از نیشابوری قصیده 160
1. کردگار دادگر هر ماه بر فتحی دگر
بیعت و پیمانکند با شهریار دادگر
به فرخی و خوشی بر خدایگان بشر از نیشابوری قصیده 161
1. به فرخی و خوشی بر خدایگان بشر
خجسته باد چنین عید و صدهزار دگر
زلف سیه تو ای بت دلبر از نیشابوری قصیده 162
1. زلف سیه تو ای بت دلبر
هرگاه بود به صورتی دیگر