غزلیات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 یک امروزت سر من چاکرت هست چگوئی این لطافت در سرت هست

2 مرا گر داده ئی صدبار دانم کزان باری هزار دیگرت هست

3 بدین معنی تو باکس برنیائی که از من نازنین تر دربرت هست

4 گدائی هم بباید چشم بدرا چو از شاهان هزاران چاکرت هست

1 مشرق مه دور گریبان اوست مغرب جان نقبه مرجان اوست

2 حجله پروین بر سیمین او حاجب پروین لب خندان اوست

3 ظلمت دل، کوری هرخسته دل بر رصد چشمه ی حیوان اوست

4 مجمع جانهای جگر سوخته در کنف مشک پریشان اوست

1 خوی تو باجور روزگار بسازد حسن تو با لطف کردگار بسازد

2 وعده وصلت بکوش هوش فروخوان تا برود کار انتظار بسازد

3 بر پی بوی گلی ز باغ رخ تو با الم صد هزار خار بسازد

4 روی تو دیدم ز خوی خویش خبرده تا دل کار اوفتاده کار بسازد

1 بی روی تو، روی خرمی نیست در عشق تو، جای بی غمی نیست

2 جز با سر زلف تو، فلک را در شیوه ی جور، همدمی نیست

3 گفتی که بحکم توست، دل را کاندر سخن تو محکمی نیست

4 بس محرومم ز خدمت تو در شهر تو، رسم محرمی نیست

1 خیزید و می آرید که هنگام بهار است رخسار عروسان چمن همچو نگار است

2 آن شاخ که بُد عور، کنون مُلحَم‌پوش است و آن دشت که بُد ساده، کنون سرّ عذار است

3 در دامن گلزار، صبا مدخنه‌سوز است در چهره نیلوفر، حوض آینه‌دار است

4 گل باز قباپوش شد و لاله کُلَه‌دار این چیست؟ همه خلعت سلطان بهار است

1 هیچ، دردی بتو ای مایه درمان مرساد هیچ، گردی بتو ای چشمه حیوان مرساد

2 روشن است اینکه تو ماهی و سمند تو سپهر به چنین ماه سپهر، آفت دوران مرساد

3 بنده ی آن دهنم، از بن دندان که بدو هیچکس را بجز از من، سر دندان مرساد

4 یا رب آن لب، چو، به عشاق سبکدل برسند غبن باشد به رقیبان گران جان مرساد

1 تن بی غم تو جان نمیخواهد جان بی رخ تو جهان نمیخواهد

2 کو، کور دلی که بر دل از عشقت مانند سگ استخوان نمیخواهد

3 گفتم بکن اینقدر، که جان از تو جز یک دو نفس امان نمیخواهد

4 با دیده چگونه ئی که جز نقشی از کیسه تو زیان نمیخواهد

1 شام از طرب رخت سحر گردد زهر، از مدد لبت شکر گردد

2 از عشق غلامی تو هر ماهی سر تا بقدم همه کمر گردد

3 خورشید اگرچه داشت ناموسی در دور تو کارهاش بر گردد

4 چون دایره گرد نقطه لعلت در گردم اگر نه بر گردد

1 دلا فتراک آن جان و جهان گیر وگرنه ترک من گو دست جان گیر

2 مرا در مملکت جائی است صافی بر او سودی نمیگیرم زیان گیر

3 برآوردم به ننک از عشق نامی بهر نامم که خواهی در زبان گیر

4 مرا گوئی جهانی خصم داری بشو در خون خود جان جهان گیر

1 مشک می رنگ، بر سمن چه زنی شب دیرند، بر بدن چه زنی

2 با سپه زنگ سرکشی چه کنی خیمه بر دامن ختن چه زنی

3 تو مهی ای پسر برهنه بهی بر تن از ابر پیرهن چه زنی

4 باده، ده موسم است سرچه کشی بوسه ده فرصت است تن چه زنی