قصاید در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 دوش که این شهسوار کره ابلق از قرپوس غروب گشت معلق

2 شام سیه گر، بزیر دست فرو داد مهره ی اصفر ز طرف رقعه ازرق

3 از سر زین کوهه ی افول در افکند سبز قبای سپهر ترک مغرق

4 سقف جهان پر ز برگ نر گسه دیدم چون طبق سبز پر، ذرایر زنبق

1 ای بزم جهان آرا، ای جشن جنان پیکر در رشک رخت حورا در رشک، میت کوثر

2 از ابروی ایوانت برماه زده کله وز چهره دیوارت در خلد گشاده در

3 بر شمسه ی شنکرفی، رانده شکنت زنکار بر زورق زنگاری، کشته شرفت لنگر

4 از امن حریم تو، بر قد جهان جوشن و ز جاه رواق تو، بر تارک مه مغفر

1 بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل الب ارسلان ثانی، شاه ارسلان طغرل

2 پر خار قهر بادا، چشم بدان که الحق ملکی است بس برونق، شاهی است سخت عادل

3 هر دم عقاب فتنه، در خون خود بغلتد از زخم باز چترش، چون مرغ نیم بسمل

4 تقدیر کرد روشن، مجموع آفرینش از خرج و دخل ماهی، ملک شه است حاصل

1 ای جره ی صید جای دانش پرواز گهت و رای دانش

2 پرورده برای ملک نطقت در سایه پر همای دانش

3 چون چتر سخن جهان گشاید در موکب تو لوای دانش

4 از قرصه نور ساخت ذهنت گوی آن کله قبای انش

1 کوی ظفر اقبال تو بر بود ز هرکس المنته لله تعالی و تقدس

2 اثبات کرامات تو را حجت ظاهر آنرا که دل و دیده بیناست همین بس

3 کز، یک اثر عزم تو مردود بماندند چندین متطلس همه چون زر مطلس

4 در جوشن تلبیس حشر کرده چوماهی لیکن همه چون تیغ زبان آور و اخرس

1 چون کرد دیده بان افق چشم خفته باز میگفت با سیاهه ظلمت، سپیده راز

2 دندان نمود صبح شکر خنده گفتمی کز غبغب هلال بخواهد ربود کاز

3 خاتون حجله بسته چو گل صبح خوش نفس لیکن چو غنچه نیم گشوده نقاب ناز

4 ماه بهار گرده ز صبح بهار چهر افتاده همچو دلشدگان در تب و گذاز

1 شکست دور سپهرم بپایمال ز حیر بریخت خون جوانیم غبن عالم پیر

2 همی نفر نفر آید بلا بساخت من از این نفر نفر ای دوستان، نفیر نفیر

3 چو چرخ بی سر و پایم چو خاک بیدل و زور ز خاک دیر نشین و ز چرخ زود مسیر

4 فلک به تعزیت عمر من در این ماتم قبای ساده مرکز فرو زده است به قیر

1 فارغ شد از محارق کدورت صفای ملک صافی شد از غبار حوادث هوای ملک

2 دید از سعود تارک کیوان فرود خویش بر هر قدم گهی که بیاسود پای ملک

3 جائی کزو چو حلقه فلک تیر بر در است گر باورت فتدز من آنجاست جای ملک

4 کز بهر عشقبازی نصرت ز تیغ و کلک با خط و غمزه گشت رخ دلگشای ملک

1 چو رفت شاه کواکب ببار گاه حمل هزار نقش بر آورد کار گاه عمل

2 محاسبان صبا باز خامه جعد کنند گشند بر رخ تقویم بوستان جدول

3 شکوه عقد ثریا دهد بکردن شاخ خوید صدره خارا برد بقامت تل

4 نه تیر نقرس یخ، پای آب دارد لنک نه تیر فالج وی، دست شاخ دارد شل

1 کرد از جهان رحیل جهانی همه شرف ای مملکت علی الله و ای فلک لاسلف

2 چون اسب رقعه دو سپهر پیاده رو فرزین ملک را بر بود از میان صف

3 اختر فشان ز دیده سحابی بمن رسید گفتا بگویمت لمن الملک قد کشف

4 رفت آنکه، از خزانه او آز شد غنی رفت آنکه، از ستانه او جود زد صلف