قصاید در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 چو رفت شاه کواکب ببار گاه حمل هزار نقش بر آورد کار گاه عمل

2 محاسبان صبا باز خامه جعد کنند گشند بر رخ تقویم بوستان جدول

3 شکوه عقد ثریا دهد بکردن شاخ خوید صدره خارا برد بقامت تل

4 نه تیر نقرس یخ، پای آب دارد لنک نه تیر فالج وی، دست شاخ دارد شل

1 ایا چو ذات خرد جوهرت عدیم مثال نه نیک رفت که گفتم وجود نیست محال

2 بگفتمی که به مانی تو کز ضرورت لفظ عنان نطق نه پیچاندی بسوی و بال

3 بوقت نسخت ماهیت تو عقل از عجز درید دفتر و هم و شکست کلک خیال

4 ندید گرد کمال تو گر چه از تعجیل هزار نعل بیفکند آسمان چو هلال

1 به بست کله سحابی بر آسمان کرم کزو گشاده نقاب است گلستان کرم

2 بجای نامه رسید آفتاب در منقار همای صبح سعادت ز آشیان کرم

3 بانس جان هنر هدهدی کمر در بست به پیش تخت سلیمان انس جان کرم

4 عطیه ایست ز صاحب خراج خطه ی نور ز بس جریده ی تاریخ اختران کرم

1 تا منت توست هم نشینم از ناز نمی کشد زمینم

2 خلخال هلال نعل سازم چون داغ تو می سزد سرینم

3 بر دیده مهر مهر بندم چون نام تو می کشد نکنیم

4 زان رشته نور یافت خورشید از بهر طراز آستینم

1 ای بوجود تو زنده پیکر انعام کرده جلال تو شهربند، بر اوهام

2 پشت کرم صدر دین که با نسب تو یافت خجند افتخار بر همه اسلام

3 لمعه رای تو نور شمسه ی خورشید طایر قدر تو طاق گنبد اجرام

4 سوخته خرمن چو ماه خوشه چنی مر در دم آن جرم دود بار شرر نام

1 ای بر همه دشمنان مُقدم اکرمت جمال خیر مَقدم

2 خرگاه شرف زدی دگر بار بر دامن این کبود طارم

3 وز نور تو یافت رتبتی نو این گنبد هفت طاق محکم

4 هرّای نجوم بر فکنده در بارگه تو شام ادهم

1 چون بر آهیخت سرور اجرام از سر چرمه غروب لکام

2 گشت بر عرصه اقامت سست سپه روز را طناب خیام

3 چهره های منیر بگشادند اختران از دریچه های ظلام

4 زورق زر ز ساحل مغرب ماند در موج بحر جان انجام

1 ماولی پرور عدو کاهیم تاج بخش عجم عربشاهیم

2 آسمان آن دهد که ما جوئیم روزگار آن کند که ما خواهیم

3 در سماع آمده است کوش صدف تا به صیت کرم در افواهیم

4 ز سبل فارغ است دیده چرخ تا بگوهر جمال اشباهیم

1 باز بر اوج سخن تازم و موجی بزنم زانکه چون ابر گرانبار دفین عدنم

2 گرچه رخشم برمیده است در این پهنه ملک شاه داند که به میدان هنر تهمتنم

3 چیست در جیب و سر آستی و همت من و سمه ی شام و سپید آب سحرگه نزنم

4 زُمرُد چرخ مزور شد و دردانه بود تا بایام نمودند عیار سخنم

1 اگر چو قوس قزح جمله تن، دهان دارم وگر چو چشمهٔ خورشید صد زبان دارم

2 وگر، چو جان سخن‌پیشه معانی بین فراز کنگرهٔ عرش آشیان دارم

3 وگر، چو طوطی فردوس و طوبی فلکم که صحن گلشن روح‌القدس مکان دارم

4 هزار زخمه چو این، بر یکی نوا بندم هزار خامه چو آن، در یکی بنان دارم