صدر و گاه فلک و جاه تهی از اثیر اخسیکتی قصیده 105
1. صدر و گاه فلک و جاه تهی ماند زماه
جگر شب، رخ خورشید براندود زآه
مطرب سماع برکس و ساقی از اثیر اخسیکتی قصیده 106
1. مطرب سماع برکس و ساقی شراب ده
ایام را بمال و فلک را جواب ده
زادک الله جمالا، تو از اثیر اخسیکتی قصیده 107
1. زادک الله جمالا، تو گر آئی ای ماه
وقفه ای کن که جهان را بلغ السیل زباه
ای کعبه سپهرت، تا کعب از اثیر اخسیکتی قصیده 108
1. ای کعبه سپهرت، تا کعب پا رسیده
شرعت خطاب کرده، ای رکن کعبه دیده
ای شمع زردروی، که با از اثیر اخسیکتی قصیده 109
1. ای شمع زردروی، که با اشک دیده‌ای
سر خیل عاشقان مصیبت رسیده‌ای
ای سپهری که چو خورشید، از اثیر اخسیکتی قصیده 110
1. ای سپهری که چو خورشید، جواد آمده‌ای
در دل و دیده سویدای سواد آمده‌ای
همای چتر فلک سای ارسلانشاهی از اثیر اخسیکتی قصیده 111
1. همای چتر فلک سای ارسلانشاهی
که باد سایه ی چترش ز ماه تا ماهی
شها، ز چشمه تیغ تو چرخ از اثیر اخسیکتی قصیده 112
1. شها، ز چشمه تیغ تو چرخ نیرنگی
بشست دامن دوران بآب یکرنگی
نصیب یافت جهان از سعادت از اثیر اخسیکتی قصیده 113
1. نصیب یافت جهان از سعادت کبری
بفر مقدم میمون خواجه دینی
ای یافته هر آنچ بدو از اثیر اخسیکتی قصیده 114
1. ای یافته هر آنچ بدو داده و هم ورای
وز دولت اتابک، از یاری خدای
ای برویت چشم روشن اختر از اثیر اخسیکتی قصیده 115
1. ای برویت چشم روشن اختر نیک اختری
آفتاب مهترانی آسمان مهتری
بر تخت اوج رفت درخشنده از اثیر اخسیکتی قصیده 116
1. بر تخت اوج رفت درخشنده اختری
زندان کار شکست فروزنده گوهری