ساقی فرح از ساغر می میباشد از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 49
1. ساقی فرح از ساغر می میباشد
عیش و طرب از نوای نی میباشد
ساقی دو جهان کجا دمی غم ارزد از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 50
1. ساقی دو جهان کجا دمی غم ارزد
یکجا بده که ملک صد جم ارزد
ساقی چو ستم غم نه باندازه کند از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 51
1. ساقی چو ستم غم نه باندازه کند
فریاد مرا بلند آوازه کند
ساقی قدحی که جان فدای تو بود از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 52
1. ساقی قدحی که جان فدای تو بود
خوش وقت کسی که خاکپای تو بود
ساقی چه صلاح از من مجنون آید از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 53
1. ساقی چه صلاح از من مجنون آید
فکر از تو مگر باز بقانون آید
ساقی ز زمانه چند بیداد رسد از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 54
1. ساقی ز زمانه چند بیداد رسد
تا چند ستم بر دل ناشاد رسد
ساقی گل بخت هر که پژمرده بود از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 55
1. ساقی گل بخت هر که پژمرده بود
با گرمی عیش و دل افسرده بود
ساقی بمنت خطاب بو دست مگر از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 56
1. ساقی بمنت خطاب بو دست مگر
چشمت به دل کباب بو دست مگر
ساقی می وصل ده به محنت کش هجر از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 57
1. ساقی می وصل ده به محنت کش هجر
تا چند نهد دل بخوش و ناخوش هجر
ساقی که غمش ز پادشاهی خوشتر از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 58
1. ساقی که غمش ز پادشاهی خوشتر
رویش ز صفای صبحگاهی خوشتر
ساقی دلم از تو در گداز است هنوز از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 59
1. ساقی دلم از تو در گداز است هنوز
امید به لطف چاره‌ساز است هنوز
ساقی تو بغور من درویش برس از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 60
1. ساقی تو بغور من درویش برس
بر حال دلم ز رحمت خویش برس