ساقینامهٔ رباعی اهلی شیرازی

1 ساقی نظری بمن کن از لطف عمیم جان من از این امید و بیم است دو نیم

2 خواهم قدحی از لب لعلت بچشم زان پیش که جان کنم بپایت تسلیم

1 ساقی قدحی که گر بتان ناز کنند مستان به نیاز کار خود ساز کنند

2 چندان بدر میکده سر خواهم زد کز غیب دری بروی من باز کنند

1 ساقی قدحی که کار عالم نفسی است گر یک نفست فراغتی هست بسی است

2 خوشباش به هر چه پیشت آید ز جهان هرگز نشود چنانکه دلخواه کسیست

1 ساقی قدحی که عاشق روی توام مست خم زلف ابروی توام

2 تنها نه رخ خوب کشد سوی توام قلاب محبتی است هر موی توام

1 ساقی بحیات جان کسی رهبر نیست ور نیز به از می و ساغر نیست

2 می همدم ماست زانکه چون گرمی می در آب حیات و چشمه کوثر نیست

1 ساقی نظر لطف دل آرای تو کو؟ جام می وصل عشرت افزای تو کو؟

2 گیریم که ما در خور وصل تو نه ایم لطف تو کجا رفت و کرمهای تو کو؟

1 ساقی می ما ز عارض پر خوی تست چشمت نرسد که چشمها در پی تست

2 سرچشمه فیض جز لب لعل تو نیست صد خضر و مسیح جرعه نوش می تست

1 ساقی دل ما که شادی از غم نشناخت جز جام می از نعیم عالم نشناخت

2 می ده که دم صبوح جانبخش دمیست کس غیر مسیح قدر این دم نشناخت

1 ساقی تو بحسن صورتی خرمن گل من خار و لیک خاری از گلشن گل

2 گل نیست ولی ببوی گل هست عزیز خاری که در آویخته در دامن گل

1 ساقی قدحی که آنکه اینخاک سرشت خط بر سر ما بمستی و عشق نوشت

2 معمور بود به شاهد و با ده جهان موعود بود بکوثر و حور بهشت