ساقینامهٔ رباعی اهلی شیرازی

1 ساقی نظری که دردی از جام تو بس ورمی نبود عارض گلفام تو بس

2 جان مست شود چو نام ساقی شنود ایراحت جان مرا همی نام تو بس

1 ساقی ز اسیران جگر ریش بپرس و احوال مرا از همه کس بیش بپرس

2 بر مسند عیش فارغ از خار غمی این را ز برهنه پای درویش بپرس

1 ساقی غم این پیر کهنسال بپرس وز خسته دلان به شکر اقبال بپرس

2 ای مطرب جان عود تو همدرد منست دستی برگ او نه و احوال بپرس

1 ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش

2 گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت گرید بهزار دیده از خنده خویش

1 ساقی ز غم تو میگدازیم چو شمع در آتش دل شب درازیم چو شمع

2 بفرست نسیمی که ز پا ننشینیم تا در هوس تو سر ببازیم چو شمع

1 ساقی که رسد بوصلت از یاری عقل در خواب که بنیدت ز بیداری عقل؟

2 از باده عشق اگر چه بدمستی زاد بد مستی عشق به ز هشیاری عقل

1 ساقی تو بحسن صورتی خرمن گل من خار و لیک خاری از گلشن گل

2 گل نیست ولی ببوی گل هست عزیز خاری که در آویخته در دامن گل

1 ساقی قدحی ده بمن سوخته حال وز من بنشان بآب می گرد ملال

2 گر برق وصال خرمن جمله بسوخت من سوخته ام به حسرت برق وصال

1 ساقی قدحی بده که از غم رستم در فکر تو ز اندیشه عالم رستم

2 زین پیش غمم بود که جان خواهد سوخت النمة لله که از آن هم ستم

1 ساقی قدحی که کشته جانا نیم ما مردن و زندگی از آن میدانیم

2 ما را به اجل چه کار و با عمر چه بحث ما زنده وصل و کشته هجرانیم