ساقینامهٔ رباعی اهلی شیرازی

1 ساقی دل من که دانه مهر تو کاشت مهر تو نهفته تا ابد خواهد داشت

2 دامن مفشان بناز از اهل نیاز کز دامن تو دست نخواهیم گذاشت

1 ساقی فلک از بحر عطای تو کفی است در کوی تو صد کعبه جان هر طرفی است

2 در کعبه جان زهی شرف گر برسم ور در ره کعبه هم بمیرم شرفی است

1 ساقی می اگر ز ساغر جم باشد ور درد محبت از خم غم باشد

2 من بنده آنکسم که در دور فلک بر هر چه نصیب اوست خرم باشد

1 ساقی ز غم تو میگدازیم چو شمع در آتش دل شب درازیم چو شمع

2 بفرست نسیمی که ز پا ننشینیم تا در هوس تو سر ببازیم چو شمع

1 ساقی چو بکف جام شرابی گیرد از بهر دل جگر کبابی گیرد

2 جز ساقی ما که خضر راه کرم است کس نیست که دست کس به آبی گیرد

1 ساقی می لعل قوت روح است مرا دیدار تو خورشید صبوح است مرا

2 برخیز که در پای تو مردن نفسی بهتر ز هزار عمر نوح است مرا

1 ساقی هم زخم طعنه شد مستی من در خاک فرو رفت دل از پستی من

2 خواهم که چنان گم شوم از ملک وجود کز هر دو جهان محو شود هستی من

1 ساقی به برم گر بت یاقوت لبست ور آب خضر بجای آب عنب است

2 گر زهره بود مطرب و عیسی همدم چون دل به بجا بود نه جای طرب است

1 ساقی قدحی ورنه حزین خواهم مرد مدهوش کنم ورنه چنین خواهم مرد

2 من باده پرست بوده ام تا بودم این دین منست و من بدین خواهم مرد

1 ساقی نظری که مستم و شیدا هم دنیا بدو جو پیش من و عقباهم

2 مست تو بسوی جنت و کوثر و حور امروز نظر نمیکند فردا هم