ساقینامهٔ رباعی اهلی شیرازی

1 ساقی ز شراب عشق ما بیخبریم ورنه چه حد ماست که نام تو بریم

2 سوگند بخاکپایت ایسرو بلند کز خاک کف پای سگت خوارتریم

1 ساقی که غمش ز پادشاهی خوشتر رویش ز صفای صبحگاهی خوشتر

2 هر چند که دلخواه بود عیش جهان دیدار خوشش زهر چه خواهی خوشتر

1 ساقی قدحی که بیکسان را تو کسی گر درد بسی بود دوا هم تو بسی

2 فریاد رس اهلی مسکین که شود فریاد رسش که هم تو فریاد رسی

1 ساقی ز غم تو تا کی از دست شوم تا چند ز پا مال ستم پست شوم

2 عمریست که در خمار غم سوخته ام باز آ که بیک نظاره ات مست شوم

1 ساقی چو مرا عشق تو داغی داده از عیش دو عالمم فراغی داده

2 بهر تو چراغ راه من تنهایی است خورشید به هر ذره چراغی داده

1 ساقی نظر از تو گر سوی باغ کنم باغ از تف دل سیه ترا از داغ کنم

2 گر آتش حسرتت برم زیر زمین چون لاله همه زیر زمین داغ کنم

1 ساقی چو خوش آن نفس که زارم بکشی جان بخشی و باز شمع وارم بکشی

2 چون زندگی از تو یابم ای آب حیات خواهم که دمی هزار بارم بکشی

1 ساقی می وصل ده به محنت کش هجر تا چند نهد دل بخوش و ناخوش هجر

2 هر چند چو شمع جان من سوختنی است زنهار مرا مسوز در آتش هجر

1 ساقی قدحی که میکند غم ستمی از دل بنشان بآب می گرد غمی

2 چون کار جهان بفکر کس راست نشد ما را برهان ز فکر بیهوده دمی

1 ساقی چه صلاح از من مجنون آید فکر از تو مگر باز بقانون آید

2 پر کن قدحی که پر تهیدست ودلیم از دست و دل تهی چه بیرون آید