ساقی چو خوش از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 97
1. ساقی چو خوش آن نفس که زارم بکشی
جان بخشی و باز شمع وارم بکشی
1. ساقی چو خوش آن نفس که زارم بکشی
جان بخشی و باز شمع وارم بکشی
1. ای ساقی جان و سرو آزاد کسی
چونست که هرگز نکنی یاد کسی
1. ساقی قدحی که میکند غم ستمی
از دل بنشان بآب می گرد غمی
1. ساقی قدحی که هست عالم نفسی
وین یکنفس آن به که شود صرف کسی
1. ساقی نظری به بینوانیی باری
گر باده نمیدهی صلایی باری
1. ساقی قدحی که بیکسان را تو کسی
گر درد بسی بود دوا هم تو بسی