ساقینامهٔ رباعی اهلی شیرازی

1 ساقی نظری به بینوانیی باری گر باده نمیدهی صلایی باری

2 درمان منست یک نگه چون نکنی از نیم نگه نیم دوایی باری

1 ساقی دلم از تو در گداز است هنوز امید به لطف چاره‌ساز است هنوز

2 گر بی‌توام از صومعه نگشود دری بازآ که در میکده باز است هنوز

1 ساقی تو مهی ز روی فرخنده خویش حسن تو فرشته کرد شرمنده خویش

2 گر خنده زنان صبح به بیند چو گلت گرید بهزار دیده از خنده خویش

1 ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست دریاب که هفته دگر خاک شدست

2 می نوش و گلی بچین که تا درنگری گل خاک شدست و سبزه خاشاک شدست

1 ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست جنت می ساقی بود و باقی چیست

2 آنجاست می و ساقی آنجاست همی پس درد و جهان به زمی و ساقی چیست

1 ساقی قدحی که مست آگاهم من بیگانه ز خویش و با تو همراهم من

2 گیرم که بدیگران دو عالم بخشی خود زان منی دگر چه میخواهم من

1 ساقی نظری به بیکسان بهر خدا مشکن بت ما بوالهوسان بهر خدا

2 ما ماهی مرده ایم و تو آب حیات ما را بوصال خود رسان بهر خدا

1 ساقی سر اگر جدا به تیغ از تو بود خونبار دو دیده ام چو تیغ از تو بود

2 گر سر خواهی نهم بکف در پشت ور جان طلبی کجا تیغ از تو بود

1 ساقی دل ما سوخته از مشتاقیست بازآ که طبیب درد مستان ساقیست

2 جان دادن امیدست مرا در قدمت تا جان بودم امیدواری باقیست

1 ساقی نظری که جز ترا بنده نیم جز پیش تو در سجده سرافکنده نیم

2 شرمنده عالمم ز رسوایی لیک شکرست که از روی تو شرمنده نیم