ساقی بحیات جان کسی رهبر نیست از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 25
1. ساقی بحیات جان کسی رهبر نیست
ور نیز به از می و ساغر نیست
ساقی نظری که دل ز اندیشه تهیست از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 26
1. ساقی نظری که دل ز اندیشه تهیست
شیران همه رفتند و سر بیشه تهیست
ساقی که رخش ز جام جمشید به است از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 27
1. ساقی که رخش ز جام جمشید به است
مردن برهش ز عمر جاوید به است
ساقی که لبش مفرح یاقوت است از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 28
1. ساقی که لبش مفرح یاقوت است
دلرا غم او قوت و جان را قوت است
ساقی دل من ز مرده فرسوده ترست از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 29
1. ساقی دل من ز مرده فرسوده ترست
کو زیر زمین ز من دل آسوده ترست
ساقی حذر از غم توام آه که نیست از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 30
1. ساقی حذر از غم توام آه که نیست
صبرم ز رخت حقست آگاه که نیست
ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 31
1. ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت
بحرست ز خود کجا بدر خواهد رفت
ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 32
1. ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست
دریاب که هفته دگر خاک شدست
ساقی می کهنه یار دیرین منست از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 33
1. ساقی می کهنه یار دیرین منست
بی دختر رز عیش نه آیین منست
ساقی که هلاکم ز غم هجرانت از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 34
1. ساقی که هلاکم ز غم هجرانت
هر جا که روی دست من و دامانت
ساقی قدحی که کار دنیا همه هیچ از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 35
1. ساقی قدحی که کار دنیا همه هیچ
این گفت و شنید و جنگ و غوغا همه هیچ
ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 36
1. ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد
چون ذره بلند میشدم پستم کرد