ساقینامهٔ رباعی اهلی شیرازی

1 ساقی قدحی که کار عالم نفسی است گر یک نفست فراغتی هست بسی است

2 خوشباش به هر چه پیشت آید ز جهان هرگز نشود چنانکه دلخواه کسیست

1 ساقی دل ما سوخته از مشتاقیست بازآ که طبیب درد مستان ساقیست

2 جان دادن امیدست مرا در قدمت تا جان بودم امیدواری باقیست

1 ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست جنت می ساقی بود و باقی چیست

2 آنجاست می و ساقی آنجاست همی پس درد و جهان به زمی و ساقی چیست

1 ساقی قدحی که آنکه اینخاک سرشت خط بر سر ما بمستی و عشق نوشت

2 معمور بود به شاهد و با ده جهان موعود بود بکوثر و حور بهشت

1 ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت تاز آتش می زندگی از سر نگرفت

2 آه از می لعلت که بدین باده ناب هر کس که لبی نهاد لب برنگرفت

1 ساقی دل ما که شادی از غم نشناخت جز جام می از نعیم عالم نشناخت

2 می ده که دم صبوح جانبخش دمیست کس غیر مسیح قدر این دم نشناخت

1 ساقی شب عیش است و مه افروخته است می ده که فلک بکینه آموخته است

2 دانی که اجل چه برق خرمن سوزیست تا در نگری خرمن ما سوخته است

1 ساقی چکنم که دل کبابم ز غمت مدهوش تر از مست شرابم ز غمت

2 هر چند کسی خرابیم شرح دهد بالله که بیش از آن خرابم ز غمت

1 ساقی دل من که دانه مهر تو کاشت مهر تو نهفته تا ابد خواهد داشت

2 دامن مفشان بناز از اهل نیاز کز دامن تو دست نخواهیم گذاشت

1 ساقی ز درت نظر نخواهیم گرفت گر هم بکشی حذر نخواهیم گرفت

2 گیرم که ز خاک برنگیری سر ما ما سر ز در تو بر نخواهیم گرفت