رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 برخیز که وصل ساقی از کف برود وین دولت اتفاقی از کف برود

2 هوش و دل رفته کی بدست آید باز هشدار که نقد باقی از کف برود

1 آن بت که خراب او سامریست او قبله ما بصورت ظاهریست

2 در سجده او مباش کاهل زنهار کاندر ره عشق کاهلی کافریست

1 هر چند که صبح عیش ما کم بدمد ورهم بدمد ز مشرق غم بدمد

2 تا کی بدمد صبح رقیبان به مراد صبحی بمراد عاشقان هم بدمد

1 آن خواجه که خانه را بکهگل اندود کهگل بسرا ماند و او خود فرسود

2 تن پرور بیعقل چه پرورد بناز گویی که ثبات برگ کاهیش نبود

1 آن جو که بریده گشت از چشمه خود در گلشن خاک رفت و سیری بنمود

2 از رنگ برنگ گشت و از شاخ بشاخ باز آمد و پیوست بدریای وجود

1 مقصود خدا ز خلق اسرار دل است صد یوسف جان غلام بازار دل است

2 راضیست خدا از آنکه راضیست دلی آزار خدا و خلق آزار دل است

1 کس سر خدا بی نبی الله نیافت بی مهر علی هم دل آگاه نیافت

2 تحقیق بدان که هیچکس جانب حق بی حب محمد و علی راه نیافت

1 عمرست شبی که با حریف طربیست مرگست شبی که بی رخ نوش لبیست

2 این هر دو شب است لیکن از روی حساب صد سال تفاوت ز شبی تا به شبیست

1 بس دور مشو که عمر بس بیتو مباد جانی که مراست یکنفس بیتو مباد

2 هم چشمی و هم چشم چراغ همه یی ایچشم و چراغ همه، کس بیتو مباد

1 آنشمع دمی ز چشم روشن نرود کز دیده سرشک تا بدامن نرود

2 یار از بر من برفت و حرمان وصال دردیست که هرگز از دل من نرود