آن شاهد بین که نغزی عجبست از اهلی شیرازی رباعی 73
1. آن شاهد بین که نغزی عجبست
وان چشم که بادام دو مغزی عجبست
...
پروانه صفت سوز دلم پنهان از اهلی شیرازی رباعی 74
1. پروانه صفت سوز دلم پنهان است
کارم نه چو بلبل از غمت افغان است
...
سبز شکرین که نیشکر بنده از اهلی شیرازی رباعی 75
1. سبز شکرین که نیشکر بنده اوست
صد جان بفدای یک شکر خنده اوست
...
ای گل که رخ ترا صفایی عجبست از اهلی شیرازی رباعی 76
1. ای گل که رخ ترا صفایی عجبست
از عشق منت نشو و نمایی عجبست
...
ای غایت هر هنر که در آدم از اهلی شیرازی رباعی 77
1. ای غایت هر هنر که در آدم هست
مقصود منی ز هر چه در عالم هست
...
آن غمزده ام که زهر غم نوش از اهلی شیرازی رباعی 78
1. آن غمزده ام که زهر غم نوش منست
محنت کش عالم دل مدهوش منست
...
ای آنکه در تو قبله اهل از اهلی شیرازی رباعی 79
1. ای آنکه در تو قبله اهل وفاست
هر کس که امیدی بودش از تو رواست
...
عمرست شبی که با حریف طربیست از اهلی شیرازی رباعی 80
1. عمرست شبی که با حریف طربیست
مرگست شبی که بی رخ نوش لبیست
...
در وادی عشق کز صفت بیرونست از اهلی شیرازی رباعی 81
1. در وادی عشق کز صفت بیرونست
حال دل عاشقان چه پرسی خونست
...
گردون طبق از بلندی همت از اهلی شیرازی رباعی 82
1. گردون طبق از بلندی همت بست
شد خاک زبون پستی از همت پست
...
آنکس که ز حسن او جلوه گرست از اهلی شیرازی رباعی 83
1. آنکس که ز حسن او جلوه گرست
صبحی دگرست و آفتابی دگرست
...
آن بت که خراب او سامریست از اهلی شیرازی رباعی 84
1. آن بت که خراب او سامریست
او قبله ما بصورت ظاهریست
...