رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 این حسرت و غم که با من درویش است بی سلسله یی نیست که بیش از پیش است

2 یا صبح سعادتم پس از شام غمست یا محنت روز واپسینم پیش است

1 گر دل ز غبار غم درون پاک کند وین گرد بلا روی بر افلاک کند

2 در کاخ فلک نگنجد از بسیاری شاید که دل چرخ فلک چاک کند

1 ایساقی جان که جای فدای تو بود خوش وقت کسی که خاک پای تو بود

2 آنجا که تویی هزار خورشید فلک سرگشته چو ذره در هوای تو بود

1 گر پیش سخی شب زر گردون باشد صبح از کف او تمام بیرون باشد

2 از بخل بود که شخص قارون گردد قارون که سخی بود نه قارون باشد

1 عیش و طرب از مایه هستی خیزد هستی گل از فراخ دستی خیزد

2 در ساغر لاله جرعه خون دلست پیداست کزین جرعه چه مستی خیزد

1 آنرا که مراد از در امید دهند آب خضر از چشمه خورشید دهند

2 هر کس که قدم بصدق زد در ره دوست اول قدمش حیات جاوید دهند

1 مست تو کسی بود که چون آه کند جانرا بغبار آه همراه کند

2 هر کس که کند نفی خود اثبات تو کرد اثبات تو نفی ما سوی الله کند

1 در عشق اساس چاره کردن نبود کس سیریش از نظاره کردن نبود

2 در بحر غم تو دست و پا چند زنم چون چاره بجز کناره کردن نبود

1 سامان دل از بی سر و سامانی ماست آبادی ملک جان ز ویرانی ماست

2 گر شد دل جمع ما پریشان چه غمست جمعیت ما هم از پریشانی ماست

1 گر درد دل از غم حبیب است مرا غم نیست که هم غمش طبیب است مرا

2 از فخر جهانیان مرا عار بود گر فقر محمدی نصیب است مرا