رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 گر باده کشی مپوش و مستی بنما ور پاک روی خدا پرستی بنما

2 در چادر پاک چون زن زشت مباش گر مرد رهی چنانکه هستی بنما

1 چون نافه از آن سرم فرو رفته بجیب تا بوی ترا بشنوم از عالم غیب

2 عیبم مکن از بیهنری کاهوی چین از عین هنر شهره شهر است بعیب

1 گر سوخته نیستی در درد مکوب وین سکه قلب بر رخ زرد مکوب

2 نرم از دم گرم میشود آهن سرد گر بی دم گرمی آهن سرد مکوب

1 ما بنده پیریم سرا پا همه عیب ما را که خرد؟ چو بیند از ما همه عیب

2 با اینهمه دوست گویدای بنده پیر بازآ که خریدار تو ام با همه عیب

1 مانیم چو غنچه سر فرو برده به جیب باشد که دری گشاید از عالم غیب

2 آن تازه جوان و صد هزاران خوبی ما پیر و گرفتار به هفتاد و دو عیب

1 ما مست ره و هوای دل طبع فریب رخش هوس از فراز تازان بدنشیب

2 آنگه که عنان گسسته شد توسن نفس چون؟ باز کشد عنان او صبر و شکیب

1 خوشباش که بر دوزخیان روز حساب از گیسوی خرد فرو هلد خواجه طناب

2 چون رشته نور آفتاب از سر مهر ذرات جهان برکشد از چاه عذاب

1 اهلی تو مراد از لب دلبر مطلب با زهر غمش بساز و شکر مطلب

2 با داغ فراق او می وصل مجوی در آتش دوزخ آب کوثر مطلب

1 خورشید سپهر بی زوالی عشق است مرغ چمن خجسته فالی عشق است

2 عشق آن نبود که همچو بلبل نالی هر گه که بمیری و ننالی عشق است

1 صد خانه ز خوناب دلم ویران است وز گریه زار بیم صد چندان است

2 ازهر مژه ناودان خونیست روان گر من مژه را بهم زنم طوفان است