ای گل که غم تو خار ره گشت از اهلی شیرازی رباعی 13
1. ای گل که غم تو خار ره گشت مرا
بی سرو قدت عمر تبه گشت مرا
ایمرغ چمن که کار عشقست از اهلی شیرازی رباعی 14
1. ایمرغ چمن که کار عشقست ترا
مقصود ز حسن یار عشق است ترا
شیرین دهنا، شکر لبا، از اهلی شیرازی رباعی 15
1. شیرین دهنا، شکر لبا، تازه خطا،
با چین خط تو ذکر مشکست خطا
ای رفته و در دام بلا هشته از اهلی شیرازی رباعی 16
1. ای رفته و در دام بلا هشته مرا
آتش زده در کشته و نا کشته مرا
ساقی دل من سوی تواش راه از اهلی شیرازی رباعی 17
1. ساقی دل من سوی تواش راه کجا؟
درویش کجا و صحبت شاه کجا؟
ای تنگ شکر، دهن بگفتن از اهلی شیرازی رباعی 18
1. ای تنگ شکر، دهن بگفتن بگشا
وانگه بگدا بگو که دامن بگشا
عذرا بجفا اگر کشد وامق از اهلی شیرازی رباعی 19
1. عذرا بجفا اگر کشد وامق را
جان نیست دریغ عاشق صادق را
هرچند ز غصه دل فکار است از اهلی شیرازی رباعی 20
1. هرچند ز غصه دل فکار است مرا
وز آتش دل دو دیده زار است مرا
گر باده کشی مپوش و مستی از اهلی شیرازی رباعی 21
1. گر باده کشی مپوش و مستی بنما
ور پاک روی خدا پرستی بنما
چون نافه از آن سرم فرو از اهلی شیرازی رباعی 22
1. چون نافه از آن سرم فرو رفته بجیب
تا بوی ترا بشنوم از عالم غیب
گر سوخته نیستی در درد از اهلی شیرازی رباعی 23
1. گر سوخته نیستی در درد مکوب
وین سکه قلب بر رخ زرد مکوب
ما بنده پیریم سرا پا همه از اهلی شیرازی رباعی 24
1. ما بنده پیریم سرا پا همه عیب
ما را که خرد؟ چو بیند از ما همه عیب