رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 تا چشم بود به جام جمشید ترا کی آب دهد چشمه خورشید را

2 تا بر سر سدره پا به همت ننهی کی دست رسد به شاخ امید ترا

1 ای کرده چو ذره حسرت اندوز مرا چون سایه ز غم کرده سیه روز مرا

2 خورشید رخا، مهل چنین مرده دلم باز آی و چراغ دل برافروز مرا

1 ای گل که غم تو خار ره گشت مرا بی سرو قدت عمر تبه گشت مرا

2 از بسکه بدل چو لاله ناخن زده ام خون در بنه ناخنان سیه گشت مرا

1 ایمرغ چمن که کار عشقست ترا مقصود ز حسن یار عشق است ترا

2 با هر گل این باغ هزارت عشقست عشق است ترا هزار عشق است ترا

1 شیرین دهنا، شکر لبا، تازه خطا، با چین خط تو ذکر مشکست خطا

2 ما را بجز از هجر و وصال تو بکس نی خوف عتابست و نه امید عطا

1 ای رفته و در دام بلا هشته مرا آتش زده در کشته و نا کشته مرا

2 کی رشته عافیت بدست آرم باز کز زلف تو گم شدست سررشته مرا

1 ساقی دل من سوی تواش راه کجا؟ درویش کجا و صحبت شاه کجا؟

2 نی سایه بفعر چه ز خورشید جداست خورشید کجا و سایه در چاه کجا؟

1 ای تنگ شکر، دهن بگفتن بگشا وانگه بگدا بگو که دامن بگشا

2 تا چند بود قفل غمم بر در دل این قفل غم از در دل من بگشا

1 عذرا بجفا اگر کشد وامق را جان نیست دریغ عاشق صادق را

2 گو یار ز عاشقان وفا جوی بسر کان خود به سر نیزه بود عاشق را

1 هرچند ز غصه دل فکار است مرا وز آتش دل دو دیده زار است مرا

2 در عشق کباب خام سوزست دلم تا پخته شوم هنوز کار است مرا