من پیرم اگر کشته شوم از از اهلی شیرازی رباعی 61
1. من پیرم اگر کشته شوم از ستمت
این کشتن من باد مزید کرمت
...
در ملک جهان حیات جاوید از اهلی شیرازی رباعی 62
1. در ملک جهان حیات جاوید یکیست
در دور فلک ساغر جمشید یکیست
...
عمریست که میرود دل اندر از اهلی شیرازی رباعی 63
1. عمریست که میرود دل اندر ره دوست
ذره نبرد راه به منزلگه دوست
...
بی بختم و دست و دل ز اندیشه از اهلی شیرازی رباعی 64
1. بی بختم و دست و دل ز اندیشه تهیست
شیران همه رفتند و سر بیشه تهیست
...
ای برهمن آن عارض چون لاله از اهلی شیرازی رباعی 65
1. ای برهمن آن عارض چون لاله پرست
رخسار بتان چارده ساله پرست
...
می نوش که آنکه کعبه کردست از اهلی شیرازی رباعی 66
1. می نوش که آنکه کعبه کردست و کنشت
خاک همه را مستی عشق تو سرشت
...
سامان دل از بی سر و سامانی از اهلی شیرازی رباعی 67
1. سامان دل از بی سر و سامانی ماست
آبادی ملک جان ز ویرانی ماست
...
در نزد حکیم مس هم از جنس از اهلی شیرازی رباعی 68
1. در نزد حکیم مس هم از جنس طلاست
وا مانده بخام طبعی از قدر و بهاست
...
در دیده عقل عاشقی سوختن از اهلی شیرازی رباعی 69
1. در دیده عقل عاشقی سوختن است
جان باختی و حکمت اندوختی است
...
عشق آب حیات و خضر فرح فالست از اهلی شیرازی رباعی 70
1. عشق آب حیات و خضر فرح فالست
عشق آینه محول الاحوال است
...
هر چند که صیت شعرم « ظ » از اهلی شیرازی رباعی 71
1. هر چند که صیت شعرم « ظ » آفاق شنفقت
کس گرد غمی به مهرم از چهره نرفت
...
عشق است که آرزوی جان همه از اهلی شیرازی رباعی 72
1. عشق است که آرزوی جان همه اوست
عشق است که آشیان مرغ همه اوست
...