عمریست که بهر کام دارم از اهلی شیرازی رباعی 504
1. عمریست که بهر کام دارم ناکام
از شام نظر به صبح و از صبح به شام
گر سر ننهم بجور دشمن از اهلی شیرازی رباعی 505
1. گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟
ور پای نیاورم بدامن چکنم؟
آب و گل ما که دشمانند از اهلی شیرازی رباعی 506
1. آب و گل ما که دشمانند بهم
از دولت عشق مهربانند بهم
در عشق تو دور از دل خرم از اهلی شیرازی رباعی 507
1. در عشق تو دور از دل خرم ماییم
همصحبت درد و همدم غم ماییم
دل کو که حدیث دیگران از اهلی شیرازی رباعی 508
1. دل کو که حدیث دیگران گوش کنم
یا با دگری دست در آغوش کنم
از نرگس مخمور تو من مست از اهلی شیرازی رباعی 509
1. از نرگس مخمور تو من مست دلم
وز زلف چو زنجیر تو پا بست دلم
جان در غم او نماند و دلشاد از اهلی شیرازی رباعی 510
1. جان در غم او نماند و دلشاد شدم
کآزاده ازین خرابه بنیاد شدم
از رشته فقر خرقه ای بافته از اهلی شیرازی رباعی 511
1. از رشته فقر خرقه ای بافته ایم
وز اطلس خسروی نظر تافته ایم
عمری همه صحبت که و مه از اهلی شیرازی رباعی 512
1. عمری همه صحبت که و مه دیدم
بس دلبری عاشقان واله دیدم
یارب که مرا کار بسامان از اهلی شیرازی رباعی 513
1. یارب که مرا کار بسامان گردان
دشواری حال بر من آسان گردان
در خانه تن مشو دلا خانه از اهلی شیرازی رباعی 514
1. در خانه تن مشو دلا خانه نشین
گر خانه پر از گل است چون خلد برین
هرچند بود کلید هر کار از اهلی شیرازی رباعی 515
1. هرچند بود کلید هر کار زبان
مگشای بقول هرزه بسیار زبان