خوش وقت بهار و بانگ مرغان از اهلی شیرازی رباعی 528
1. خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین
گل سایه فکند و سبزه ها سایه نشین
ما گریه کنان بر سر خاک از اهلی شیرازی رباعی 529
1. ما گریه کنان بر سر خاک پدران
زین غم که شدند ازین جهان گذران
قرآن که درو گنج الهیست از اهلی شیرازی رباعی 530
1. قرآن که درو گنج الهیست درون
از چار کتاب حق بقدرست فزون
از پند رفیق مهربان عار از اهلی شیرازی رباعی 531
1. از پند رفیق مهربان عار مکن
بشنو سخن و تندی بسیار مکن
یا رب بکرم درد مرا درمان از اهلی شیرازی رباعی 532
1. یا رب بکرم درد مرا درمان کن
رحمی بمن سوخته هجران کن
چو گریه خون گشاد خواهم از اهلی شیرازی رباعی 533
1. چو گریه خون گشاد خواهم دادن
جان همه را بیاد خواهم دادن
ایسرو قد لاله رخ غنچه از اهلی شیرازی رباعی 534
1. ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن
یاقوت لب سنگدل سیم دقن
از بهر سری ذلیل نتوان از اهلی شیرازی رباعی 535
1. از بهر سری ذلیل نتوان بودن
در خانه شب رحیل نتوان بودن
هر چند ز جور بخت نامقبل از اهلی شیرازی رباعی 536
1. هر چند ز جور بخت نامقبل من
معشوقه مهربان شود قاتل من
دل را بغم زمانه آلوده از اهلی شیرازی رباعی 537
1. دل را بغم زمانه آلوده مکن
جان را هدف خیال بیهوده مکن
برخیز و مکن تکیه به عمر از اهلی شیرازی رباعی 538
1. برخیز و مکن تکیه به عمر گذران
می خور که وفا نیست در اطوار جهان
هرگز نکنی میل من ایعهد از اهلی شیرازی رباعی 539
1. هرگز نکنی میل من ایعهد شکن
سنگ است دل تو ای بت سیم ذقن