دستم نرسد بوصل آنمه از اهلی شیرازی رباعی 480
1. دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟
با نخل بلند و دست کوته چکنم؟
دل سوخت ز عشق و دیده شد از اهلی شیرازی رباعی 481
1. دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم
وز حد بگذشت اشک بی پایان هم
عمریست که من کشته دیدار از اهلی شیرازی رباعی 482
1. عمریست که من کشته دیدار توام
دیریست که مست چشم بیمار توام
گر از دهنت روایتی میگویم از اهلی شیرازی رباعی 483
1. گر از دهنت روایتی میگویم
زان لب سخن از عنایتی میگویم
ای راحت جان که مست دیدار از اهلی شیرازی رباعی 484
1. ای راحت جان که مست دیدار توام
دیریست که مست چشم بیمار توام
مستم من و ناصبور و ناپروا از اهلی شیرازی رباعی 485
1. مستم من و ناصبور و ناپروا هم
دنیا همه هیچ پیش من عقبا هم
هرگز بغم جهان فرسوده از اهلی شیرازی رباعی 486
1. هرگز بغم جهان فرسوده نیم
وز هیچ متاع عالم آسوده نیم
بیروی تو چند جان بحسرت از اهلی شیرازی رباعی 487
1. بیروی تو چند جان بحسرت بدهم
باز آی و خلاص ازین مشقت بدهم
گه صف گلی بصد زبان میگویم از اهلی شیرازی رباعی 488
1. گه صف گلی بصد زبان میگویم
گاهی غم خود بصد فغان میگویم
در بند کسی فتاده از سادگیم از اهلی شیرازی رباعی 489
1. در بند کسی فتاده از سادگیم
کاندیشه نمی‌رسد به آزادگیم
ای تازه جوان کز تو دل از اهلی شیرازی رباعی 490
1. ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام
پیرانه سر از داغ غمت سوخته ام
ما با رخ یار آینه جم چکنیم از اهلی شیرازی رباعی 491
1. ما با رخ یار آینه جم چکنیم
دور از رخ یار هر دو عالم چکنیم