رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 شیریست درنده نفس سرکش که تراست گیر سیر بود ترا بر او حکم کجاست

2 چون گرسنه شد زروزه فرمانبر تست پس سیر مشو که سیری نفس خطاست

1 ایمرغ چمن که کار عشقست ترا مقصود ز حسن یار عشق است ترا

2 با هر گل این باغ هزارت عشقست عشق است ترا هزار عشق است ترا

1 با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد خوش آنکه بخلق صید خاطرها کرد

2 صد دوست بیکروز توان دشمن ساخت یکدوست بصد سال توان پیدا کرد

1 اهلی که ره علم و هنر میسپرد خواهد که ز عرش نام او برگذرد

2 خوش آنکه چو من شود سگ کوی حبیب تا نام کسش میان مردم نبرد

1 در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد درمان نبرد دلی که دردش نرسد

2 من مرده خاک پای تو کآب حیات هر چند که جان دهد بگردش نرسد

1 آنانکه بخوبی زنان مینازند با صورت دیوار نظر میبازند

2 جز صورت دیوار چه خواهد بودن شکلی که بسرخی و سفیدی سازند

1 از کوشش من بمن نوایی نرسد وز نخل تو ام بر وفایی نرسد

2 دستی که ز شاخ بخت کوتاه بود هر چند که بر جهد بجایی نرسد

1 در غیبت بیگنه یکی پرده در است وانکس که زنا کند پس پرده درست

2 زانی بحضور و این بغیبت ز هوا اینستکه غیبت از زنا سخت ترست

1 جز محنت و غصه حاصل دنیا چیست حال بدو نیک این جهان پیدا نیست

2 کاش این دو سه روز هم نمیبود کسی کاین زندگی ارزنده این غوغا نیست

1 یارب تو مراد من غمناک بر آر وز خاک چو ذره ام بر افلاک برآر

2 تخم گنهم چو دانه در خاک فکن بار دگرم چو سبزه از خاک برآر