رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 خوش وقت شهیدی که بخون خفت و برفت چون گل که کفن بخون پذیرفت و برفت

2 من کشته آن مرده که در راه فنا الله و محمد و علی گفت و برفت

1 تا چند چنین عهد شکن خواهی بود تا کی ز جفا تلخ سخن خواهی بود

2 بیگانه مشو که از ره و رسم وفا من زان توام تو زان من خواهی بود

1 تا زلف تو کرد در غم آغشته مرا گم شد ز جفای چرخ سر رشته مرا

2 باری چو رهم بگلشن وصل تو نیست در وادی غم مدار سرگشته مرا

1 با خلق کرم کن و بآزار مکوش ور جور کنی ز غیرت حق مخروش

2 بازار خداست هر چه آرند برند ایخواجه چنانکه میخری باز فروش

1 ای مست وصال یار از اغیار بترس در روز فراغت از شب تا بترس

2 وز خنده شیرین گل از دست مرو در نوش مبین ز نشتر خار بترس

1 جز سرو قدان که مردم از ناز کشند هر کس که بود کشنده را باز کشند

2 شاهین عدالتست و میزان عمل گر باز کبوتری کشد باز کشند

1 از بنده هنر ارادت شاه بود گر دزد دغل کند نه دلخواه بود

2 گر شه بخیانتش کشد ظلمی نیست عدل است و برین ارادت الله بود

1 آن قد چو سرو بین و روی چو مهش وان نرگس پر عشوه آهو نگهش

2 سر تا بقدم تمام جانست چه جان جانی که هزار جان بود خاک رهش

1 از آل علی هر چه ترا دل باشد از شاه خراسان همه حاصل باشد

2 در موسی و سی و نه خلف فرقی نیست ایشان چلشان یکی یکی چل باشد

1 در ملک جهان حیات جاوید یکیست در دور فلک ساغر جمشید یکیست

2 کس نسبت یار ما بخوبان نکند خوبان همه ذره اند و خورشید یکیست