دلا، گر گنج میجویی گدای مرد معنی شود از اهلی شیرازی قطعه 37
1. دلا، گر گنج میجویی گدای مرد معنی شود
بصورت گر چه از خلق جهان درویش تر باشد
گرچه بر ارباب دانش خرمن عالم جوی است از اهلی شیرازی قطعه 38
1. گرچه بر ارباب دانش خرمن عالم جوی است
لیک از جور فلک صاحب هنر غم میخورد
اگر چه نامه سیاه است در جهان شخصی از اهلی شیرازی قطعه 39
1. اگر چه نامه سیاه است در جهان شخصی
که بهر لقمه نانی عذاب خلق بود
بنده را مردن از طلب خوشتر از اهلی شیرازی قطعه 40
1. بنده را مردن از طلب خوشتر
خاصه ذکر روی بندگی طلبد
مگو که یاد تو اهلی نمیکند نفسی از اهلی شیرازی قطعه 41
1. مگو که یاد تو اهلی نمیکند نفسی
که ذکر خیر تو تا زنده است میگوید
نرگسش زان زبان چو سوسن نیست از اهلی شیرازی قطعه 42
1. نرگسش زان زبان چو سوسن نیست
که به سیم و زرش نیاز بود
اگر غمی رسد از دهر شاد باش ایدل از اهلی شیرازی قطعه 43
1. اگر غمی رسد از دهر شاد باش ایدل
که غم نشانه شادیست هر کرا دادند
بغیر حق، دل اهلی ز هرچه لذت یافت از اهلی شیرازی قطعه 44
1. بغیر حق، دل اهلی ز هرچه لذت یافت
بذات حق که در آخر تمام زحمت بود
یار از آیینه نقش خود را دید از اهلی شیرازی قطعه 45
1. یار از آیینه نقش خود را دید
زان در آیینه بیش می نگرد
ذره خاکی که دست قدرت او را برگرفت از اهلی شیرازی قطعه 46
1. ذره خاکی که دست قدرت او را برگرفت
آدم از سیر و سلوک و گردش اطوار شد
بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی از اهلی شیرازی قطعه 47
1. بترس از غیرت سلطان عشق ای آنکه می پرسی
که بر خاک زمین دایم چرا افلاک میگردد
گر کسی از عشق صورت جان گدازد چون هلال از اهلی شیرازی قطعه 48
1. گر کسی از عشق صورت جان گدازد چون هلال
آفتاب حسن معنی حلقه اش بر در زند