قطعات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 آنشب که محمد سوی معراج برآمد بنگر که کمال نظرش تا بچه حد دید

2 زد عقده هستی گره میم در احمد شد عقده گشا احمد و فی الحال احد دید

3 در دیدن این واقعه پرسش مکن از غیر کآنجا که نظر کرد محمد همه خوردید

1 ذات محمد و علی آیینه حق اند آیینه خود ضرورت آن حسن و ناز بود

2 این باعث وجود من و تست ورنه حق از بودن و نبودن ما بی نیاز بود

1 کسی که بود سحر با فرشته در محراب شبش بمیکده دیدم سگش دهان لیسید

2 ببوی مستی عشق آنکه می خورد هیچ است بیاد ماست که؟ مهتاب در جهان لیسید

1 حیران کارخانه صنعم که صد گره در کار عقل مصلحت اندیش ازو بود

2 ترکیب خاک پشه نگه کن که با وجود گر ذره یی سه بخش کنی بیش ازو بود

3 با این تنی که از سر سوزن بسی است کم نیشیست کاستخوان بدن ریش ازو بود

1 راد در معنی جوانمرد آمده هر که نامش راد، دایم نامراد

2 نامرادی لازم این نام شد نامراد آنکس که دارد نام راد

1 از خوب و زشت دنیا غافل مباش ایدل کاین شاهد از دو رویی سکسار صورت افتاد

2 محبوب دلنوازست هر کس که آدمی روست وانگه که گشت سگرو کس روی او مبیناد

1 دلا، گر گنج میجویی گدای مرد معنی شود بصورت گر چه از خلق جهان درویش تر باشد

2 ببر از اهل صورت زانکه ناکس مار رنگین است ملامت بیش باشد هر که با او بیش تر باشد

3 چو شاخ گل بهنگام تواضع بر زمین افتاد چو خار آنگه که کار افتد سراسر نیشتر باشد

1 گرچه بر ارباب دانش خرمن عالم جوی است لیک از جور فلک صاحب هنر غم میخورد

2 مزرع دنیا بآدم سیرتان یکجو نداد هر که حیوان مشرب آمد ملک عالم میخورد

1 اگر چه نامه سیاه است در جهان شخصی که بهر لقمه نانی عذاب خلق بود

2 سیاه نامه تر از وی کسیست روز حساب که نان خود خورد و در حساب خلق بود

1 بنده را مردن از طلب خوشتر خاصه ذکر روی بندگی طلبد

2 مردن اسکندرش بسی بهتر که از خضر آب زندگی طلبد

3 شاعران در جهان دو طایفه اند اختلاف از صفت بدر باشد

4 نیک ایشان به از فرشته بود بد ایشان ز سگ بتر باشد