قطعات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 در ره حق چو مکرمت طلبی معرفت جو که اصل مکرمت است

2 معرفت با حق آشنا کندت آشنایی بقدر معرفت است

1 بغیر نامه و پیغام بی نشانان را کتابتی است نهانی که از ریا دور است

2 صفای همت باطن که عالم افروزد که حسن حرف زبانی چراغ بی نور است

1 خوشا کسیکه نیامد درین سراچه غم که از کدورت دنیا دلش مکدر نیست

2 هزار سال بعیش و نشاط اگر گذرد بیکنفس که بغم بگذرد برابر نیست

1 کلک اهلی همچو مژگانش در افشان دایم است این نه بهر آن بود کو صاحب دفتر شود

2 صد هزاران قطره بارد همچو ابر نوبهار بر امید آنکه باشد قطره‌ای گوهر شود

1 راد در معنی جوانمرد آمده هر که نامش راد، دایم نامراد

2 نامرادی لازم این نام شد نامراد آنکس که دارد نام راد

1 مظهر حقند اشیا جملگی و اندر ظهور هر یکی راز اقتضای طبع خود خاصیتی است

2 سیر آب اندر نباتات چمن یکسان بود لیک در هر میوه یی آبی و رنگ و لذتی است

1 نرگسش زان زبان چو سوسن نیست که به سیم و زرش نیاز بود

2 دست کوته کن و زبان بگشا دست کوته زبان دراز بود

1 دلا اگر همه کاری بسعی پیش رود بسعی کار سعادت نمیرود از پیش

2 ز بخت خویش چه رنجی بر آسمان بنگر که هر ستاره برآید بقدر طالع خویش

1 مکن شهوت که بی مغزی است هرچند که گرد شاهدان نغز گردی

2 شد آب پشت و مغز مهره توست چو شهوت پرکنی بی مغز گردی

1 نظر بصورت یاری فکن که چون خورشید بپا کدامنی از مادر فلک زاده

2 مبین بصورت آلوده دامنان زنهار که خار بهتر از آن گل که در گل افتاده