قطعات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 گفت کسی خوش بود عمر دو کاندر یکی تجربه جمع آوری در دگر آری بکار

2 گر بدو صد عمر نوح تجربه حاصل شود بیشتر از آن بود تجربه روزگار

1 گر ترقی همچو ماه نو کند حال کسی در تنزل عاقبت افتد ز جور روزگار

2 شاد زی اهلی بهر حالی که پیش آید ترا زان که غیر از حق نماند حال کس بری کقرار

1 دو حرفی بخدمت فرستادمت سلام و پیامی بصد دردسر

2 سلام آنکه باشی سلامت مدام پیام آنکه ما را ز خاطر مبر

1 مسیحا را اگر گویند خاموش نخواهد لب گشودن در سخن باز

2 و گرز آواز ناخوش گون، خر را دهان بندی ز کون آید در آواز

1 رسول از ره معجز حکیم جانبخش است مسیح مرده او از حدیث شکر ریز

2 مگو رسول حدیثست حکمت آمیزش بگو مسیح بود حکمتش حدیث آمیز

1 خوش است کنج حضور و دل از جهان فارغ که هر چه پیش تو آید خدای داند و بس

2 نه بی حضور تو از کس ملول و کس از تو نه غیبت تو کند کس نه هم تو غیبت کس

1 ای مست غفلت آخر تا چند لطف دانش در عالم حقیقت هشیار و نکته دان باش

2 بشنود و حرف از من کآن حاصل دو کون است تعظیم امر حق کن با خلق مهربان باش

1 تخم کرم فشان تو درین خاکدان که مرد یکجو کرم به است ز صد خرمن زرش

2 گنج زرش چه سود کسی کو کریم نیست قارون اگر بخیل بود خاک بر سرش

1 دلا اگر همه کاری بسعی پیش رود بسعی کار سعادت نمیرود از پیش

2 ز بخت خویش چه رنجی بر آسمان بنگر که هر ستاره برآید بقدر طالع خویش

1 همای همت من آنچنان رمید از خلق که گر بعرش در افتد مجال پروازش

2 ز آفتاب چنان بگذرد هم از دهشت که ذره یی نفتد سایه بر زمین بازش