ای تازه گل که بوی خوشت دم از اهلی شیرازی غزل 557
1. ای تازه گل که بوی خوشت دم ز روح زد
خرم کسی که با تو شراب صبوح زد
آب حیات اگر بسر کوی او رود از اهلی شیرازی غزل 558
1. آب حیات اگر بسر کوی او رود
شاید که در زمین ز خجالت فرو رود
آن گل چو شمع بر من مدهوش از اهلی شیرازی غزل 559
1. آن گل چو شمع بر من مدهوش میزند
خونم ز شوق تیغ دگر جوش میزند
ابر نوروزی چو گل را بر ورق از اهلی شیرازی غزل 560
1. ابر نوروزی چو گل را بر ورق شبنم زند
غنچه تر سازد دماغ و خنده بر عالم زند
عاشق دلریش را زخم تو مرهم از اهلی شیرازی غزل 561
1. عاشق دلریش را زخم تو مرهم دهد
مرده دلانرا شفا عیسی مریم دهد
چشمه نوش نوخطان مهر گیابر از اهلی شیرازی غزل 562
1. چشمه نوش نوخطان مهر گیابر آورد
چشمه چشم عاشقان خار بلا بر آورد
وجود ما زغمت تا عدم نخواهد از اهلی شیرازی غزل 563
1. وجود ما زغمت تا عدم نخواهد شد
غم تو از دل ما هیچ کم نخواهد شد
در سجده خود آن مه صد آفتاب از اهلی شیرازی غزل 564
1. در سجده خود آن مه صد آفتاب بیند
یوسف کی این عزیزی هرگز بخواب بیند
سرشک شادی وصل ارچه جان از اهلی شیرازی غزل 565
1. سرشک شادی وصل ارچه جان گداز آمد
خوشم که دیگرم آبی بجوی باز آمد