نیاز من نخرد کس، که کس فقیر از اهلی شیرازی غزل 487
1. نیاز من نخرد کس، که کس فقیر مباد
بناز حسن فروشان کسی اسیر مباد
هرکه چون باد از سر کوی تو از اهلی شیرازی غزل 488
1. هرکه چون باد از سر کوی تو بیرون می‌رود
کس نمی‌داند که از آشفتگی چون می‌رود
از صحبت ما درد کشان بازنخیزد از اهلی شیرازی غزل 489
1. از صحبت ما درد کشان بازنخیزد
صد شیشه دل بشکند آواز نخیزد
خوشباس که روزی گل امید از اهلی شیرازی غزل 490
1. خوشباس که روزی گل امید برآید
روشن شود این ظلمت و خورشید برآید
فراخ دستی گل داد عیش و مستی از اهلی شیرازی غزل 491
1. فراخ دستی گل داد عیش و مستی داد
شکست کار دل غنچه تنگدستی داد
کی بود عاشق کسی کز سوختن از اهلی شیرازی غزل 492
1. کی بود عاشق کسی کز سوختن غمگین بود
عاشق آن باشد که چون پروانه در آتش رود
هرکه چون صورت چین دیده از اهلی شیرازی غزل 493
1. هرکه چون صورت چین دیده بروی تو گشاد
چشم دیگر ز تماشای تو بر هم ننهاد
آه گر می ز غمت عاشق غمناک از اهلی شیرازی غزل 494
1. آه گر می ز غمت عاشق غمناک نزد
که ز سوزش دگری جامه بتن چاک نزد
هرکس که چشم مست تو نظاره از اهلی شیرازی غزل 495
1. هرکس که چشم مست تو نظاره می‌کند
مژگان به صد سنان جگرش پاره می‌کند