رباعیات طنز در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 بردیم بر دوست نثار از یک گل هستیم اگر چه شرمسار از یک گل

2 آن یار چو آتش است و آتش چو گرفت در صد خرمن زند شرار از یک گل

1 فرمود مرا نگار یاد از یک گل بنمود دلم امیدوار از یک گل

2 ایدوست مگر تو این مثل نشنیدی هرگز نشود فصل بهار از یک گل

1 بر دل ز غم رقیب رشکی دارم وز دیده روان سیل سرشکی دارم

2 لرزم ز فراق زلف مشکینت چو بید زین است که تحفه بیدمشکی دارم

1 ای دوست ز نوک خامه مشک آوردی وز ابر مژه سیل سرشک آوردی

2 در عشق گمانم که ترا ضعف دلی است زین است که تحفه بیدمشک آوردی

1 آرم همه شب ز جزع خونین الماس دارم بتو امید وز هجر تو هراس

2 تا نگذاری امید من یاس شود سوی تو روانه کردم این دسته یاس

1 ای یار عزیز و عاشق قدرشناس سوی تو روانه کردم این دسته یاس

2 از سیرت ناس بر حذر باش و بخوان هنگام فراق دوستان سوره ناس

1 ای خال تو هندوانه اندر آتش وی چشم تو ترکانه و رویت مهوش

2 از من دو سه هندوانه گر بپذیری گردم به غلامیت چه هندوی حبش

1 تا داد دو هندوانه آن لبعت مست جان آمد و هندوانه بر خاک نشست

2 با مهر تو از غیر بریدم که به دهر نگرفته دو هندوانه کس در یک دست

1 چون یار روان بسوی من خربزه داشت از بوسه لعلم طلب جایزه داشت

2 آن خربزه بس خوش مزه و شیرین بود اما طعمش بیشتر از آن مزه داشت

1 ای ترک بدیع و دلبر سیمین بر دادم ز برایت ارمغان نیلوفر

2 از خط تو و روی منش هست نشان وز تاب من و زلف تواش هست خبر