رباعیات طنز در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 گز در بر آن جان جهان تحفه برم یعنی که اگر شبی نیائی ببرم

2 من وصلت را به عالمی نفروشم هجرانت را گزی بگوزی نخرم

1 ای مست لب چون شکرت دختر رز در عرصه عشق کرده آهنگ رجز

2 آنکس که شبی یک گره و بهر نخورد هرگز نکند تاب فرو بردن گز

1 چون نقل من دلشده زار حزین شد نقل مجالس بر شاه و مسکین

2 در نزد تو من روانه کردم نقلی تا کام تو نیز باشد از من شیرین

1 ای آنکه یگانه در کمال و عقلی دادی ز برای دوستانت نقلی

2 من بوسه طلب کردم و تو نقل دهی ای دایه لافقیر صاحب نقلی

1 ای برده گرو عارضت از قرص قمر این قرص بگیر و در صفاتش بنگر

2 چون روی تو قرص و چون دلت سخت بود مانند لبت چاشنی آرد به شکر

1 آن قرص که داده بودی ای کبک خرام بردم به زبان همچو شکر بر بادام

2 چون طعم لب تو اندر او دانستم آنقدر مکیدمش که شد آب تمام

1 ای دوست ببین بنده چه کاری کرده در دشت شکار آشکاری کرده

2 دادم ز برایت که بداند همه کس امروز شکار تو شکاری کرده

1 ای شیر رمیده ز آهوان مستت تیری که زدی بران شکار از دستت

2 گر تیر نگاه بد فدای نگهت ور تیر خدنگ بد بنازم شستت

1 ای آنکه دل عاشق گریان شما چون بره و مرغ گشته بریان شما

2 این بره به جای من وکالت دارد کز صدق و صفا شود به قربان شما

1 ای غمزه تو چو گرگ و چشم تو چو میش میشت نکند ز چنگ گرگان تشویش

2 این بره چو گوسفند اسمعیل است کامد به خلیل فدیه کودک خویش