رباعیات طنز در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 این میوه که با روی تو همرنگستی درمان دل عاشق دل تنگستی

2 خوردیم بیاد غم رویت اما نارنگی نیست بلکه نیرنگستی

1 ای قد تو در گلشن جان نخل امید خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید

2 دادم بحضور تو به صد روسیهی سیبی که چو رخسار تو سرخ است و سفید

1 ای آنکه ترا پنجه شیری باشد در جنگ غمت ساز دلیری باشد

2 سیب تو قبول کردم اما ترسم این راست شود که سیب سیری باشد

1 ای دوست ز رخ بدیدگان نورم ده وز غبغب خود شربت کافورم ده

2 من سوی تو انگور فرستادم و تو از جام لبت باده انگورم ده

1 ای آنکه دلم ز عشق شیدا سازی انگور دهی باده تمنا سازی

2 گر جهد کنی شراب گردد انگور ور صبر کنی ز غوره حلوا سازی

1 ای دوست اگر اهل وفا خواهی شد وز مردم اخلاص و صفا خواهی شد

2 خرما دهمت که گر ارادت داری خرما چه خوری مرید ما خواهی شد

1 ترسم که ازین محبت پنهانی در کوچه رسوا زدگانم خواهی

2 خرمای تو می خورم ولی می ترسم از خرمائی کلیچه ام بستانی

1 یک شیشه گلاب ارمغان دادم من ای آنکه ز بندگیت آزادم من

2 اشکی که گل از رشک رخت ریخت به خاک در شیشه نمودم و فرستادم من

1 ای آنکه بعشق در دو عالم سمری وز هر دو جهان بچشم من خوبتری

2 دادی ز برای من گلابی چون اشک معلوم شد از گریه من بی خبری

1 تا ساغر هجرت بشکستیم بتا از دام غمت برون بجستیم بتا

2 تو زین می گلرنگ همی نوش که ما از جام غمت نخورده مستیم بتا