رباعیات طنز در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 بر دل ز غم رقیب رشکی دارم وز دیده روان سیل سرشکی دارم

2 لرزم ز فراق زلف مشکینت چو بید زین است که تحفه بیدمشکی دارم

1 زین تازه قبا که دست رنج مه ماست پیراهن دشمن به تن از غصه قباست

2 گیریم به چابکی و خوبی او را مانند قبای صحت اندر تن راست

1 بردیم بر دوست نثار از یک گل هستیم اگر چه شرمسار از یک گل

2 آن یار چو آتش است و آتش چو گرفت در صد خرمن زند شرار از یک گل

1 ای یار عزیز و عاشق قدرشناس سوی تو روانه کردم این دسته یاس

2 از سیرت ناس بر حذر باش و بخوان هنگام فراق دوستان سوره ناس

1 روبنده ز من بگیر گر می شنوی از خلق بپوش چهره هر جا که روی

2 دل گفته بپوش رخ ز کوته نظران ترسیده که مشتبه به خورشید شوی

1 انگشتر التفاتی ایدوست رسید ایزد نکند از تو مرا قطع امید

2 انگشت رضا به چشم و جانم بنهاد در حلقه بندگی شدم چون خورشید

1 ای آنکه دلت ز هجر غمناک شده وز دست دلت ناله بر افلاک شده

2 با این سوزن بدوزم انشاء الله آن جامه که از دست غمت چاک شده

1 ای آنکه باقلیم وفا سرداری همواره خمار عشق در سر داری

2 هر چند که شرط عاشقی پاداریست از بهر تو دوختم من این سرداری

1 ترسم که ازین محبت پنهانی در کوچه رسوا زدگانم خواهی

2 خرمای تو می خورم ولی می ترسم از خرمائی کلیچه ام بستانی

1 ای آنکه به هجران تو از جان سیرم وز دوری رویت از جهان دلگیرم

2 از غیر تو دست بنده دستم بربست وز مهر تو خلخال بپا زنجیرم