رباعیات طنز در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 ای آنکه قضا رنجه ز نیروی تو شد خورشید فلک سنگ ترازوی تو شد

2 سنگی که زدم بسینه از دست دلت شایسته پیرایه بازوی تو شد

1 ای آنکه بدرگاه غمت رو کردم خونها به دل رقیب بدگو کردم

2 بازوبندی که داده بودی ز وفا چون رقعه مهر حرز بازو کردم

1 ای یار عزیز و دلبر سیمین تن دادم ز برایت ارمغانی سوزن

2 یعنی که جهان ز هجر رویت شب و روز چون چشمه سوزن است در دیده من

1 ای آنکه دلت ز هجر غمناک شده وز دست دلت ناله بر افلاک شده

2 با این سوزن بدوزم انشاء الله آن جامه که از دست غمت چاک شده

1 پیراهنی از برگ سمن نازکتر وز لاله سرخ و نسترن نازکتر

2 دادم ز برایت که بپوشی آن را بر آن بدنی کز دل من نازکتر

1 چون پیراهن ز دست محبوب آید زیبا و لطیف و دلکش و خوب آید

2 روشن شد ازو چشم و دلم پنداری پیراهن یوسف سوی یعقوب آید

1 ای آنکه باقلیم وفا سرداری همواره خمار عشق در سر داری

2 هر چند که شرط عاشقی پاداریست از بهر تو دوختم من این سرداری

1 آن سرداری که لطف کرد آن دلبر شد زینت اندامم و پیرایه بر

2 تا دید فلک شمسه او را گفتا خورشید به بین زد از گریبانش سر

1 ای گشته قبای حسن بر قد تو راست قدت سروی که گلشن جان آراست

2 گر بر تنت این قبا به پوشی نه عجب سروی و ز برک بر تن سرو قباست

1 زین تازه قبا که دست رنج مه ماست پیراهن دشمن به تن از غصه قباست

2 گیریم به چابکی و خوبی او را مانند قبای صحت اندر تن راست