مقطعات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 صنیع الممالک بود طرفه نقشی که هر بنده را واجب است احترامش

2 چو دست طبیعت بزندان زهدان ز ستر عدم خواست دادن خرامش

3 ز هر کشوری صانعی خواست ماهر پی صنع آن ذات در بطن مامش

4 یکی ساخت چشمش یکی ساخت گوشش یکی هر دو بازو یکی هر دو گامش

1 بحر رحمت آسمان مکرمت شه کامران خسروی کز برق شمشیرش دل شیر آب شد

2 آب و نانی داد سگان ری از فضل خویش تا گرسنه سیر و تشنه از کفش سیراب شد

3 اب او بی آبرویان را همی افزود آب زانکه دخلش سر بسر در کیسه میراب شد

4 وجه نانی هم بداعی دادکان را ناظرش خورد و چون قورباغه از تنبوشه در زیر آب شد

1 به درگاه دانش که باشد که از من سلامی رساند پیامی گذارد

2 بگوید که منت برد از تو هر کس برانی پزد یا خورد یا که خوارد

3 به مینو درون زی جهان جان بوران دعای تو گوید سپاس تو دارد

1 اندر پی اقتباس نورم همچون موسی ز نخله طور

2 اخلاص مرا به حضرت خود دانی که عیان بود نه مستور

3 مهر تو درون سینه من بنهفته چو می درون انگور

4 ای قطب رجای آدمیت ای مرکز احتیاج جمهور

1 مروان بن محمد مروان بن حکم در سال یکصد و سی و دو ارتحال یافت

2 در بام ملک نوبت عباسیان زدند وز خاندان حرب شهی انتقال یافت

3 ز آن پس بسال ششصد و پنجاه و ششهمی مستعصم از قضای الهی مثال یافت

4 بیچاره خاتم الخلفا بود و ناگهان از خاتم الخلافه کفش انفصال یافت

1 شها ز روی تفکر درآ در این ایوان بخوان حدیث انوشیروان و شادروان

2 چنان بکوش در آیین داد تا گویند به روزگار تو خلق جهان ز پیر و جوان

3 بدور احمد نوشیروان همی نازد چنانکه احمد مرسل بدور نوشروان

1 ایا خجسته دبیری که کلک مشکینت سواد مقله بن مقله گشت در توقیع

2 رهین طبع بلیغت فرزدق است و جریر غلام کلک رشیقت حریری است و بدیع

3 رفیعتر ز تو در روزگار نشناسم که هم برتبه رفیعی و هم بنام رفیع

4 مرا که گوش ز گفتار ناکسان کر بود شده است درگه اصغای گفته تو سمیع

1 مرغان بهشتی به سحر نغمه سرایند بر روی گل تازه به گلزار سعادات

2 یا درس همی خوانند اطفال سخنگوی ز آل علی «ع »و فاطمه «س »در مدرس سادات

3 از چاه طبیعت بدر آی ای دل وزین سوی بر زن قدمی تا نگری خارق عادات

4 ای خادم این مدرسه خوش باش که در حشر کار تو بود افضل طاعات و عبادات

1 گربه و موش بهم ساخته اند ای بقال وای بر خیک پنیر و سبد میوه تو

2 ای پدر خانه و باغت به رقیبان دادند دختر بیوه تو وان پسر لیوه تو

3 گشت قربان می و ساغر و شیرینی و شمع زر تو سیم تو آیینه تو جیوه تو

4 ای پدر مرده بخود باش که در این دو سه روز جفت همسایه شود مادرک بیوه تو

1 چهار کار نکو کردی ای ملک آغاز که ایزدت دهد از فضل عمر بی پایان

2 نخست راندی بدسیرتان و دونان را دوم سپردی کار جهان به دانایان

3 سوم دریدی توقیع های ناواجب که بود هر یک از آنها بسوختن شایان

4 چهارم آنکه بدان رای پاک و عزم قوی نتیجه خواستی از صحبت نکورایان