مقطعات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 در فتح ری نمود سپهدار نامدار کاری که خارج از هنر و زور رستمست

2 تاریخ این فتوح ز الهام کردگار جد و جهاد و جهد سپهدار اعظمست

1 بیگانه چو شد رئیس قومی نه جای تعجب است و حیرت

2 کان قوم ذلیل را رگ و پوست خالی ز تعصب است و غیرت

1 شنیده ام که شهی با وزیر خود میگفت که علم و فضل کلید خزانه هنر است

2 درخت تلخ ز پیوند تربیت در باغ به میوه شکرین جاودانه بارور است

3 وزیر گفت سرشت ستوده باید از انک به کور دادن آیینه جهد بی ثمر است

4 مسلم است که هیچ اوستاد نیارد ساخت برنده جوهری از آهنی که بدگهر است

1 در عهد شه زمانه احمد شاهی که به عدل داستان است

2 عهدی که به مسند معارف ممتاز الملک را مکان است

3 با واسطه امیر اعلم کز کردارش هنر عیان است

4 پرداخته شد چنین بنائی کاسایش ملتی در آن است

1 بیچاره آدمی که گرفتار عقل شد خوش آن کسی که کره خر آمد الاغ رفت

2 ای باغبان منال ز رنج دی و خزان بنشین بجای و فاتحه برخوان که باغ رفت

3 ای پاسبان مخسب که در غارت سرای دزد دغل به خانه تو با چراغ رفت

4 ای دهخدا عراق و ری و طوس هم نماند چو بانه رفت و سقز و ساوجبلاغ رفت

1 چشم مست تو مگر یپرم بمب انداز است یا ز ترکان صحیح النسب قفقاز است

2 چشم مستی که تو داری همه دارند ولی این روش در همه ساده رخان ممتاز است

3 دست خالی زده ام توپ به سودای تو من گر تو خیرم نکنی مشت من اینجا باز است

1 استاد فاضلان سخنور ذکاء ملک آن منشی جریده غرای تربیت

2 دانشوری که فضلش در گوش آسمان آوازه در فکنده ز آوای تربیت

3 آن قائد سپاه معارف که از هنر آراست صد کتیبه به صحرای تربیت

4 کلکش مشاطه وار ز رسم ادب نهاد خالی به صفحه رخ زیبای تربیت

1 شنیده ام که ز کشک و کدو برانی را کنیز مطبخ « بوران » برای مامون پخت

2 هر آنکه زان پس آمخت و پخت بورانی ز دست پخته خالیگران وی آمخت

3 کنون سزد که برانی خوران ترانه کنند که شاد باد بمینو روان بوراندخت

1 ایا امیر جوان بخت شاد زی که کنون امارت تو همی گشته با وزارت جفت

2 سروش غیب بهر بامداد مژده دهد ترا که دیده روشن به شام تیره نخفت

3 نوید این کرم خسروانه هر که شنید چو غنچه شد به تبسم چو برگ گل بشگفت

4 بآشکار و نهان لطف شاه با تو بود که چاکر در شاهی باشکار و نهفت

1 مالیکه در جهان پی تقدیر و سرنوشت سازند صرف جنگ که کاریست شوم و زشت

2 گر صرف علم و صنعت و اخلاق میشدی مردم بدی فرشته و گیتی شدی بهشت

3 این خشت ها که در پی مسجد بکار برد هر یک شود به خلد ورا بوستان و کشت

4 چون در بهشت خشت شود قصر شاهوار تاریخ این بهشت امیری نگاشت «خشت »