مقطعات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 استاد فاضلان سخنور ذکاء ملک آن منشی جریده غرای تربیت

2 دانشوری که فضلش در گوش آسمان آوازه در فکنده ز آوای تربیت

3 آن قائد سپاه معارف که از هنر آراست صد کتیبه به صحرای تربیت

4 کلکش مشاطه وار ز رسم ادب نهاد خالی به صفحه رخ زیبای تربیت

1 چو توفیق و تایید حی قدیم به حاجی علی النقی شد ندیم

2 یکی کعبه آراست در قم که گشت پناهنده در ظل رکنش حطیم

3 به محرابش افتد سلیمان به خاک به خاکش کشد موزه از پای گلیم

1 آلوده شاه دامن خود با خون اندود زر به چهره تابان مس

2 با گرگ یار شد به گله چوپان با دزد دوست شد به سرا حارس

3 در گوش ما هنوز همی غرد آواز توپ شاه که در مجلس

4 غرنده شد چو ابری کاندر باغ بارد تگرگ بر سمن و نرگس

1 چو سالار دولت پی جنگ ملت به دزدان و بی دولتان معتصم شد

2 چنان تاخت در کین که بر اهل غیرت قتالش همی فرض و دفعش مهم شد

3 در قرمسین تا بن ساوه یکسر به دزدان بیدادگر منقسم شد

4 همی خواست خامش کند نور حق را نیارست چون کردگارش متم شد

1 گیرم که زبان به ناله نگشایم آه دل من بر آسمان آید

2 در محضر عدل حق سکوت من بر سر ضمیر ترجمان آید

1 ارشدالدوله ای که پیش لبت با زبان فصیح خاموشم

2 روز جمعه فرامشم نکنی ای که هرگز نه ای فراموشم

1 خدایگانا از مهردار شه فریاد که نیست ایمن ازو در زمانه جان و تنی

2 بگیر خاتم شه را ازو که کس ندهد نگین ملک سلیمان بدست اهرمنی

1 به حاجی رضا خان دکتر ز من گو که کاس طمع را تو باشی حمیه

2 چو از حارث کلده باشد نژادت شرف داری از دودمان سمیه

3 چو عمت زیادبن صخر است بی شک تو هستی ز انصار آل امیه

1 آوخ از دور سپهر آه و افسوس و دریغ کان مه روشن ماگشت بنهفته بمیغ

2 گوهری روشن و پاک شد نهان در دل خاک در هنر فرد وحید در سخن سخت و بلیغ

3 تیغی از کلک زبان آخت بر خصم وطن ای دریغا بنیام رفت آن آخته تیغ

4 چاره جز صبر نماند زانکه کس را نبود با قضا دست ستیز از قدر پای گریغ

1 کلک تو بارک الله بر ملک و دین گشاده صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی

2 تیغی که آسمانش از فیض خود دهد آب تنها جهان بگیرد بی منت سپاهی