مقطعات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 کارهای مملکت از قاف تا قاف ای وزیر جملگی اصلاح شد جز کار اوقاف ای وزیر

2 این چه تحقیق است کاندر وی همی باشد سبیل نان مسکینان بسان باده صاف ای وزیر

3 قاتل فخر است و سلاخ شرف جلاد حق عضو تحقیق تو یعنی فخرالاشراف ای وزیر

4 این چه دینست و چه آئین و چه قانون ای خدا این چه عدلست و چه حکمست و چه انصاف ای وزیر

1 در زمان شهریار دادگر «شه مظفر» خسرو گیتی ستان

2 داور مشرق زمین «سلطان حسین » آنکه رایش پیرو اقبالش جوان

3 «نیر دولت » که از انوار او هر زمان تابد مهی بر آسمان

4 ساخت جاری کوثر اندر باغ خلد و آب خضر اندر بهشتی بوستان

1 شاه ایران را برای صید بنخجیر شرف تیر سهم و کهکشان زه چرخ گردون قوس شد

2 از زلال کوثر جود شهی در جویبار نامه ی فردوسی طوسی به از فردوس شد

1 بهنگام تقاضا هر که مال چوبداران را شود منکر بنزد من سزایش چوب دار آید

2 تقاضا را محصل باید اما چون بیندیشی محصل گاه بی چوبست و گاهی چوبدار آید

1 چون محمدعلی ز دار فنا کرد در بارگاه هستی رو

2 آمد از مشرق وجود فراز رفت در مغرب هبوط فرو

3 قطره پیوسته شد به بحر وجود شد تهی ساغر و شکست سبو

4 در پی جوی کوثر از گیتی دامن اندر کشید و جست از جو

1 حکایت من و این کدخدا در این سامان بگویم ار چه دل از گفتنش پریشان شد

2 نظیر قصه آن شاهباز سلطانی است که در خرابه به مهمان سرای بومان شد

1 ای آن کسی که گرفته است آسمان شرف ز آفتاب کمالت همیشه فرو فروغ

2 درون مزرع فضل و هنر ز قوس و قزح نهاده کلک تو بر دوش گاو گردون یوغ

3 نه رعد نزد تویی حکمتی کند سرفه نه ابر پیش تو بی علتی زند آروغ

4 توئی که در روشت کس ندیده است گزاف توئی که در سخنت کس نیافته است دروغ

1 شکر کنید ای پسران وطن تا شود این فضل و کرم بر مزید

2 زانکه خداوند جهان آفرین فاش سراید به کلام مجید

3 لان شکرتم لازید نکم وان کفرتم لعذابی شدید

1 آمد نغز و هژیر و فرخ و فیروز اضحی و عید غدیر و جمعه و نوروز

2 گشته برابر چهار عید مبارک آمده از پی چهار طالع فیروز

3 چار نوید امید و مژده شادی چار شب جان فزا و صبح دل افروز

4 بیشتر از پار شد غنیمت امسال خوبتر از دی رسید نعمت امروز

1 رضا قلیخان ای خواجه ای که از سر صدق فکنده امر تو چون بنده حلقه در گوشم

2 هنوز می وزدم بوی مشک و گل به مشام از آن شبی که چو جان بودی اندر آغوشم

3 بغیر بندگی و مهر و صدق و یک رنگی چه کرده ام که ز دل کرده ای فراموشم

4 مرا به هیچ فروشی ولی خورم سوگند که موئی از تو به تاج ملوک نفروشم