مقطعات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 بنگر جمال منتظم الدوله کافتاب از تابش و فروغ رخش در حجاب شد

2 خورشید اگر ز گنبد فیروزه سر زند فیروزکوه مطلع این آفتاب شد

1 شنیدم گفته روزی ناصرالملک که من کهنه سوار فارس باشم

2 خرابی می کنم در کار ایران چه در پاریس و چه در پارس باشم

1 آن شنیدم خیمه ای از شاه روس ارمغان بر ناصرالدین شاه شد

2 خیمه ای کز ارتفاع و عرض و طول اطلس گردون بر او کوتاه شد

3 در فضائی ساختندش استوار میخ بر ماهی ستون بر ماه شد

4 خسرو صاحبقران را در نظر هم پسند افتاد و هم دلخواه شد

1 شهی که موردم تیغش اژدهائی بود هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار

2 توانم او را خواند آفتاب اگر شاید کز آفتاب بتابد ستاره هفت و چهار

3 گه کشیدن بیرنگ آسمان کبود ز تیر خامه گرفت از دو پیکران پر کار

1 بسکه از بخت خویش مایوسم جاودان اندرین سرای سپنج

2 روز تا شب بسان نرادان با غم دل همی زنم شش و پنج

3 استخوانیست پیکرم بی گوشت مانده بر جای چون شه شطرنج

4 پیکرم را بود چو زلف بتان شکن و تاب و پیچ و چین و شکنج

1 شب پاسی را هر آنکه آماده کند باید که به جام نیلگون باده کند

2 تاریخ زه مادر فیروز اینست گربه به فراش موش سه زاده کند

1 ای اهل زمانه پند گیرید از حال فکار این جگر خون

2 در کیسه هزار دام دارد این جامه که می زند به صابون

3 امروز بود طراز محراب دیروز بباده بود مرهون

4 شمر است و یزید اینکه بینی در کسوت بایزید و ذوالنون

1 ساری پی دانه سیر می کرد در دامن کوهسار و هامون

2 ناگه تله ای بدید در دشت با قامت گوژ و پشت وارون

3 گفتش الف قدت چرا شد چون پیکر دال و قامت نون

4 گفتا شب و روز سجده دارم بر درگه کردگار بیچون

1 مرا عالم وطن باشد بشر خویش نخواهم غیر ازین بنگاه و بنیاد

2 جز این افسانه باشد هر چه گوئی زمین از خاک و مردم ز آدمی زاد

1 ای وزرای عظام ای که در این ملک بر رمه عدل کردگار شبانید

2 گله شما را سپرده صاحب اغنام تا به چراگاه عافیت بچرانید

3 همتی آرید و گوسفند خدا را از کف گرگان خیره سر برهانید

4 ورنه چون از هم درید و خورد و تبه کرد چاره ندارید و معذرت نتوانید