غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 جواب نامه ام از نزد دوست دیر آمد دلم ز دیری آن از حیات سیر آمد

2 بلی چگونه دلی از حیات گردد سیر که زیر حلقه گیسوی او اسیر آمد

3 رهائی دل از آن بند زلف ممکن نیست ز بسکه دلکش و دلجوی و دلپذیر آمد

4 من ابلهانه بجائی برم کمال و هنر که در کمال و هنر فرد و بی نظیر آمد

1 تا خاتم فیروزه مرا یار فرستاد فیروزیم از خاتمه کار فرستاد

2 زین پس مه و خورشید بزنهار من آیند کان شاه مرا خاتم زنهار فرستاد

3 فیروزه کزان روشنی دیده پدیده است یارم ز پی کوری اغیار فرستاد

4 فیروزه فرستاد مرا دوست ندانم یاقوتی از آن لعل گهربار فرستاد

1 هزار و سیصد و سی و سه سال کرده گذر ز عام هجرت فخر انام و خیر و بشر

2 به ناف هفته و روز ششم ز عشر سوم ز غره ششمین از شهور و دور قمر

3 شدم به محضر میر اجل سفیرکبیر جهان فضل و سپهر و قاروکان هنر

4 سلیل طور غود والا گهر امیرالبحر یگانه عاصم معصوم ذیل دانشور

1 چمن از سبزه شد کان نشابور درخت از گل چو شادروان شاپور

2 یکی از دلکشی چون تخت خاقان یکی از روشنی چون تاج فغفور

3 زمین را کیسه پر یاقوت و مرجان هوا را آستین پر مشک و کافور

4 یکی نیکوتر از رخسار غلمان یکی خوشبوتر از پیراهن حور

1 بار خدایا توئی که باطن اسرار دانی در روز روشن و به شب تار

2 خسته ز درک مشیتت همه افهام خیره ز تحقیق حکمتت همه ابصار

3 مردم بدبخت را قضای تو سازد در همه گیتی نژند و خوار و نگونسار

4 باز شود نیک بخت را ز قضایت دولت دنیا قرین و بخت جوان یار

1 ای مفخر دودمان تیمور ای سوره فضل و آیت نور

2 این بنده از آن درخت سرسبز در صبح سپید و شام دیجور

3 اندر پی اقتباس نورم همچون موسی ز نخله طور

4 اخلاص مرا بحضرت خود دانی که عیان بود نه مستور

1 کارهای مملکت از قاف تا قاف ای وزیر جملگی اصلاح شد جز کار اوقاف ای وزیر

2 این چه تحقیق است کاندر وی همی باشد سبیل نان مسکینان بسان باده صاف ای وزیر

3 قاتل فخر است و سلاح شرف جلاد حق عضو تحقیق تو یعنی فخر الاشراف ای وزیر

4 این چه دینست و چه آیین و چه قانون ای خدا این چه عدلست و چه حکمست و چه انصاف ای وزیر

1 ولیلة طال سهادی بها فزارنی ابلیس عندالرقاد

2 فقال لی هل لک فی شمعة کیسة تطرد عنک السهاد

3 قلت نعم قال و فی قحبة هندیة من اهل اکبر اباد

4 قلت نعم قال و فی حمزة معصرة کانت من عهد عاد

1 ای عقل دوربین تو در اولین ظهور بر کرسی ثبوت حقایق فکنده نور

2 تاریکخانه زمی از عکس چهره ات روشن چنانکه صبح بهشت از جمال حور

3 ایجاد بر سه پایه گذارد پی وجود حسن بدیع و عشق زکی عقل بیقصور

4 این هر سه پایه را بتو ظاهر کند مثال تو مظهری و غیر ترا از تو شد ظهور

1 بسفر رفت نگار من و من شیفته وار در صف باغ شدم با دلی از غصه فکار

2 دیدم اندر لب جو سنبل و گل نرگس مست گرم نظاره و صحبت شده مانند سه یار

3 چون مرا دیدند از دیده سرشک افشانم بر رخ از دیده چو بر سبزه ترا بر بهار

4 گفت سنبل که چو شد یار تو میدار مرا جای آن زلف کج پر شکن غالیه بار