غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 داد فرخ فر پسر را شاه تاج بخش آبگون تیغی ز گوهر با فروغ و با درخش

2 نو عروسی تن ز خارا کرده رخت از پرنیان چادر از زرسره گلگونه از لعل بدخش

3 دولتش کابین هنر مشاطه ملکت خوابگاه دانش آیینه کرم زیور شجاعت حظ و بخش

4 قطره ای از موج او صد رود جیحون کرده غرق شعله ای از برق او صد کوه قارون کرده پخش

1 چو توفیق و تایید حی قدیم بحاجی علی النقی شد ندیم

2 یکی کعبه آراست در قم که گشت پناهیده در ظل رکنش حطیم

3 بمحرابش افتد سلیمان بخاک بخاکش کشد موزه از پا گلیم

4 چو رخت سفر بست ازین خاکدان بفردوس جاوید و باغ نعیم

1 در بند اسیری ندهم هرگز تن ور تفته شوم بکوره همچون آهن

2 آزادی خویش ار همی جویم من یا تاج و نگین یا گور و کفن

1 ملک درویشی نه پنداری که بی لشکر گرفتم این ولایت من بآه خشک و چشم تر گرفتم

2 من بحول و قوه خود می نکردم این عفیفی بل بعون حق عنان نفس شهوتگر گرفتم

3 بود در سر نخوتم هر چند کوشیدم بنیرو نخوتم زایل نشد تا آنکه ترک سر گرفتم

4 بود جانم کودکی حرصش پدر مامش طمع من هم بجهدش زان پدر وز چنگ این مادر گرفتم

1 آوخ ای یاران که طومار معارف پاره شد جبرئیل ما اسیر جادوی پتیاره شد

2 مجدالاسلام ادب را آسمان در بند کرد آتشینش طوق گردن آهنینش یاره شد

3 عقل مطلق زیر دست جهل نامحدود گشت نفس ملهم دستگیر لشکر اماره شد

4 آنکه سلمان وار خواندی بر مسلمانان حدیث همچو بوذر از مقام خویشتن آواره شد

1 ای فتنه کفر و خصم ایمان غارتگر کافر و مسلمان

2 دیدار تو آفت خرد شد چو بسمله در فرار شیطان

3 یا زهر هلاکی از دو بادام جانداروی مرگی از دو مرجان

4 حصنی است بگرد جان ز عشقت ستوارتر از دز اسدخان

1 دور باد از من و یارانم خونریز نبرد که تنم از آن به شکنج است و دلم پر غم و درد

2 خاک را سرخ ز خون پسرانم کردند دخترانم را رخساره ز دهشت شده زرد

3 این چه نغمه است کز او ناله کند پیر و جوان وین چه بانگ است که از وی بخروشد زن و مرد

4 توپهاشان همه خاراشکن و قلعه شکاف اسبهاشان همه دریا سپر و کوه نورد

1 گیتی شده از شکوفه چون مینو از لاله لعل و از گل خوشبو

2 این سال چهارم است کامد باز گل در صف باغ و آب اندر جو

3 امسال شکوفه را بیارآید باد سحر از نسیم عنبر بو

4 امسال زند شکوفه از خوبی بر زهره و ماه و مشتری پهلو

1 ای عقل دوربین تو در اولین ظهور بر کرسی ثبوت حقایق فکنده نور

2 تاریکخانه زمی از عکس چهره ات روشن چنانکه صبح بهشت از جمال حور

3 ایجاد بر سه پایه گذارد پی وجود حسن بدیع و عشق زکی عقل بیقصور

4 این هر سه پایه را بتو ظاهر کند مثال تو مظهری و غیر ترا از تو شد ظهور

1 آمد ز سفر موکب والای ولیعهد تابید چو مه طلعت زیبای ولیعهد

2 شد صدرنشین شمس به بیت الشرف اندر تا بوسه زند خاک کف پای ولیعهد

3 تابید مه از اوج فلک تا همه بینند گردون سپر افکنده به هیجای ولیعهد

4 افتاد چو بر بام فلک سایه چترش خورشید برآمد به تماشای ولیعهد