غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 آوخ ای یاران که طومار معارف پاره شد جبرئیل ما اسیر جادوی پتیاره شد

2 مجدالاسلام ادب را آسمان در بند کرد آتشینش طوق گردن آهنینش یاره شد

3 عقل مطلق زیر دست جهل نامحدود گشت نفس ملهم دستگیر لشکر اماره شد

4 آنکه سلمان وار خواندی بر مسلمانان حدیث همچو بوذر از مقام خویشتن آواره شد

1 خواجه سعدالملک بر فحش اشتهایی تام دارد زآنکه بیمار است و طبعا میل بر دشنام دارد

2 نی حقیقت نی صفت دارد نه غیرت نه تعصب نه حمیت نه شرف نه آبرو نه نام دارد

3 گه پی شهباز گیرد در هوا پرواز گیرد نکته بی‌آغاز گیرد وعده بی‌انجام دارد

4 می‌کشد دایم در ایوان از کف خضر آب حیوان نی فغان از ماه و کیوان نز غم ایام دارد

1 آن شنیدستم که از هومر حریفی ز اهل درد چامه ای آکنده از دشنام خود درخواست کرد

2 گفت چون درخورد مدحت نیستم دشنام ده زانکه دشنامت مرا مدح است و خارت، به ز ورد

3 پاسخش گفتا که گر گرد از ستم خیزد بچرخ به که از نام تو بنشیند مرا برنامه گرد

4 گفت خواهم گفت اگر سرپیچی از گفتار من پیش دانایان که هومر در سخن خام است و سرد

1 مژده ایدل که ز ره موکب شه بازآمد موکب شاه جوانبخت ز ره بازآمد

2 خسروان جمله نهادند کله بر در شاه وین ملک با سپه و چتر و کله بازآمد

3 ای گنهکاران خیزید و شتابید که شه پی بخشایش هرگونه گنه بازآمد

4 در رکاب ملک آن داور فرخنده که هست حامی کشور سالار سپه بازآمد

1 وزرا پاسبان پادشهند وزرا خسروان بی کلهند

2 وزرا در سپهر دولت و ملک تیر و کیوان و آفتاب و مهند

3 صدر دیوان ستون ایوانند شمع خرگاه و زیب بارگهند

4 بر سلیمان چو آصفند مشیر بر سکندر چو خضر پیر رهند

1 هر زمان غره شوال ز در بازآید فال نیکی است که از دور قمر بازآید

2 عید باز آمد و ماه رمضان رفت ولیک آمده باز رود رفته ز در بازآید

3 عادت روزه بر این است که چون شد به سفر بعد یک سال هلالی ز سفر بازآید

4 سببی ساز خدایا که دگرباره ز در آن مبارک شب و فرخنده سحر بازآید

1 بپای آل علی هر که روی زاری سود ز دستبرد حوادث در این جهان آسود

2 بگیر دامن احفاد مرتضی کاین قوم ز آفریده فرازند و از خدای فرود

3 سرشته در کف ایشان بقدرت ازلی خمیر هستی و گل مهره سپهر کبود

4 بباز در رهشان جان و عمر باقی گیر که این معامله یک بر هزار بخشد سود

1 آمد ز سفر موکب والای ولیعهد تابید چو مه طلعت زیبای ولیعهد

2 شد صدرنشین شمس به بیت الشرف اندر تا بوسه زند خاک کف پای ولیعهد

3 تابید مه از اوج فلک تا همه بینند گردون سپر افکنده به هیجای ولیعهد

4 افتاد چو بر بام فلک سایه چترش خورشید برآمد به تماشای ولیعهد

1 امجدی در رشوه خوردن اهل جد شد همزه اش را در دلش کردم مجد شد

2 باد رحمت دائما بر اعتقادش زانکه او قلبا برحمت معتقد شد

3 اشتها موجود و استعداد فاقد پارتی بازی درآمد مستعد شد

4 معتمد بداعتماد خلق بر وی خورد مال جملگی را معتمد شد

1 به زیر سایه شاهی که مهر از پرتوش زاید ولی حق که بر خورشید رخت از نور بخشاید

2 امیرالملک فرخ فر حبیب الله خان خواهد به جشن عیش خود فرق از فرح بر فرقدان ساید

3 تمنا دارم از آن شمس طالع کز ره شفقت ز نور چهر روشن بزم یاران را بیاراید

4 سوی دروازه دولاب و کوچه مسجد سنگی در قایمقامی باغ را با شوق بگشاید